ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หนึ่ง

สำรวจกองทัพที่สมรภูมิ กุรุกฺเษตฺร

โศลก 13

tataḥ śaṅkhāś ca bheryaś ca
paṇavānaka-gomukhāḥ
sahasaivābhyahanyanta
sa śabdas tumulo ’bhavat
ตตห์ ศงฺขาศฺ จ เภรฺยศฺ จ
ปณวานก-โคมุขาห์
สหไสวาภฺยหนฺยนฺต
ส ศพฺทสฺ ตุมุโล ’ภวตฺ
ตตห์ — หลังจากนั้น, ศงฺขาห์ — หอยสังข์, — เหมือนกัน, เภรฺยห์ — กลองใหญ่, — และ, ปณว-อานก — กลองเล็กและกลองใหญ่, โค-มุขาห์ — เขาสัตว์, สหสา — ทันทีทันใด, เอว — แน่นอน, อภฺยหนฺยนฺต — ส่งเสียงพร้อมกัน, สห์ — นั้น, ศพฺทห์ — เสียงรวมกัน, ตุมุลห์ — เสียงกึกก้อง, อภวตฺ — กลายเป็น

คำแปล

หลังจากนั้นเสียงหอยสังข์ กลอง แตร แตรเดี่ยว และเขาสัตว์ต่างๆทั้งหมดต่างก็ได้เริ่มส่งเสียงประสานกันขึ้นมาทำให้กึกก้องไปทั่ว