ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ หนึ่ง
สำรวจกองทัพที่สมรภูมิ กุรุกฺเษตฺร
sañjaya uvāca
evam uktvārjunaḥ saṅkhye
rathopastha upāviśat
visṛjya sa-śaraṁ cāpaṁ
śoka-saṁvigna-mānasaḥ
evam uktvārjunaḥ saṅkhye
rathopastha upāviśat
visṛjya sa-śaraṁ cāpaṁ
śoka-saṁvigna-mānasaḥ
สญฺชย อุวาจ
เอวมฺ อุกฺตฺวารฺชุนห์ สงฺเขฺย
รโถปสฺถ อุปาวิศตฺ
วิสฺฤชฺย ส-ศรํ จาปํ
โศก-สํวิคฺน-มานสห์
เอวมฺ อุกฺตฺวารฺชุนห์ สงฺเขฺย
รโถปสฺถ อุปาวิศตฺ
วิสฺฤชฺย ส-ศรํ จาปํ
โศก-สํวิคฺน-มานสห์
สญฺชยห์ อุวาจ — สญฺชย กล่าว, เอวมฺ — ดังนั้น, อุกฺตฺวา — กล่าวว่า, อรฺชุนห์ — อรฺชุน, สงฺเขฺย — ในสมรภูมิ, รถ — ของราชรถ, อุปเสฺถ — บนที่นั่ง, อุปาวิศตฺ — นั่งลงอีกครั้ง หนึ่ง, วิสฺฤชฺย — วางลงข้างๆ, ส-ศรมฺ — พร้อมทั้งลูกศร, จาปมฺ — คันธนู, โศก — ความเศร้าโศกเสียใจ, สํวิคฺน — ความทุกข์, มานสห์ — ภายในใจ
คำแปล
สญฺชย
คำอธิบาย
ขณะที่ อรฺชุน ทรงยืนอยู่บนราชรถได้สำรวจสถานการณ์ของฝ่ายศัตรู แต่ว่าพระองค์ทรงถูกครอบงำด้วยความเศร้าโศกเสียใจจึงทรงนั่งลงอีกครั้งพร้อมทั้งวางคันธนูและลูกศรลงข้างๆ ผู้ที่มีจิตสำนึกเมตตาและอ่อนโยนจากการอุทิศตนเสียสละรับใช้องค์ภควานฺเช่นนี้เป็นผู้เหมาะสมที่จะได้รับความรู้แจ้งแห่งตน
ดังนั้นได้จบคำอธิบายโดย