ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบ

ความมั่งคั่งแห่งสัจธรรม

โศลก 22

vedānāṁ sāma-vedo ’smi
devānām asmi vāsavaḥ
indriyāṇāṁ manaś cāsmi
bhūtānām asmi cetanā
เวทานำ สาม-เวโท ’สฺมิ
เทวานามฺ อสฺมิ วาสวห์
อินฺทฺริยาณำ มนศฺ จาสฺมิ
ภูตานามฺ อสฺมิ เจตนา
เวทานามฺ — ของคัมภีร์พระเวททั้งหมด, สาม-เวทห์สาม เวท, อสฺมิ — ข้าเป็น, เทวานามฺ — ของเหล่าเทวดาทั้งหลาย, อสฺมิ — ข้าเป็น, วาสวห์ — เจ้าแห่งสวรรค์, อินฺทฺริยาณามฺ — ของประสาทสัมผัสทั้งหมด, มนห์ — จิตใจ, — เช่นกัน, อสฺมิ — ข้าเป็น, ภูตานามฺ — สิ่งมีชีวิตทั้งหลาย, อสฺมิ — ข้าเป็น, เจตนา — พลังชีวิต

คำแปล

ในบรรดาคัมภีร์พระเวทข้าคือ สาม เวท ในเหล่าเทวดาข้าคือ พระอินทร์ เจ้าแห่งสวรรค์ ในบรรดาประสาทสัมผัสข้าคือ จิตใจ และในบรรดาสิ่งมีชีวิตข้าคือ พลังชีวิต (จิตสำนึก)

คำอธิบาย

ข้อแตกต่างระหว่างวัตถุและวิญญาณคือ วัตถุไม่มีจิตสำนึกเหมือนกับสิ่งมีชีวิต ฉะนั้นจิตสำนึกนี้คือสิ่งสูงสุดและเป็นอมตะ การผสมผสานของวัตถุจะไม่สามารถผลิตจิตสำนึกขึ้นมาได้