ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบ

ความมั่งคั่งแห่งสัจธรรม

โศลก 38

daṇḍo damayatām asmi
nītir asmi jigīṣatām
maunaṁ caivāsmi guhyānāṁ
jñānaṁ jñānavatām aham
ทณฺโฑ ทมยตามฺ อสฺมิ
นีติรฺ อสฺมิ ชิคีษตามฺ
เมานํ ไจวาสฺมิ คุหฺยานำ
ชฺญานํ ชฺญานวตามฺ อหมฺ
ทณฺฑห์ — การลงโทษ, ทมยตามฺ — ในวิธีการปราบทั้งหลาย, อสฺมิ — ข้าเป็น, นีติห์ — ศีลธรรม, อสฺมิ — ข้าเป็น, ชิคีษตามฺ — ของพวกที่แสวงหาชัยชนะ, เมานมฺ — เงียบ, จ — และ, เอว — เช่นกัน, อสฺมิ — ข้าเป็น, คุหฺยานามฺ — ของบรรดาความลับ, ชฺญานมฺ — ความรู้, ชฺญาน-วตามฺ — ของคนมีปัญญา, อหมฺ — ข้าเป็น

คำแปล

ในบรรดาวิธีการปราบผู้ทำผิดกฎหมายทั้งหลายข้าคือ การลงโทษ และในบรรดาผู้แสวงหาชัยชนะข้าคือ หลักศีลธรรม ในบรรดาสิ่งที่เป็นความลับข้าคือ ความเงียบสงบ และในบรรดาคนฉลาดข้าคือ ปัญญา

คำอธิบาย

มีผู้แทนในการปราบปรามมากมาย สิ่งสำคัญก็คือการตัดจำนวนคนสารเลว เมื่อพวกคนสารเลวถูกลงโทษแล้วนั้นผู้แทนในการลงโทษนั้นถือเป็นผู้แทนขององค์กฺฤษฺณ ในบรรดาผู้ที่พยายามได้รับชัยชนะจากกิจกรรมบางอย่างนั้นสิ่งที่เป็นพื้นฐานที่สุดแห่งชัยชนะคือหลักศีลธรรม ในบรรดากิจกรรมแห่งความลับในการฟัง การคิด และการทำสมาธิ ความเงียบสงบสำคัญที่สุดเพราะว่าจากความเงียบสงบเราจึงสามารถเจริญก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว คนมีปัญญาคือผู้ที่สามารถแยกแยะระหว่างวัตถุและวิญญาณ ระหว่างธรรมชาติเบื้องสูงและธรรมชาติเบื้องต่ำขององค์ภควานฺความรู้เช่นนี้คือองค์ศฺรี กฺฤษฺณเอง