ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 18

tvam akṣaraṁ paramaṁ veditavyaṁ
tvam asya viśvasya paraṁ nidhānam
tvam avyayaḥ śāśvata-dharma-goptā
sanātanas tvaṁ puruṣo mato me
ตฺวมฺ อกฺษรํ ปรมํ เวทิตวฺยํ
ตฺวมฺ อสฺย วิศฺวสฺย ปรํ นิธานมฺ
ตฺวมฺ อวฺยยห์ ศาศฺวต-ธรฺม-โคปฺตา
สนาตนสฺ ตฺวํ ปุรุโษ มโต เม
ตฺวมฺ — พระองค์, อกฺษรมฺ — ผู้ไม่มีความผิดพลาด, ปรมมฺ — สูงสุด, เวทิตวฺยมฺ — เข้าใจ, ตฺวมฺ — พระองค์, อสฺย — ของสิ่งนี้, วิศฺวสฺย — จักรวาล, ปรมฺ — สูงสุด, นิธานมฺ — พื้นฐาน, ตฺวมฺ — พระองค์, อวฺยยห์ — ผู้ไม่รู้จักหมด, ศาศฺวต-ธรฺม-โคปฺตา — ผู้บำรุงรักษาศาสนานิรันดร, สนาตนห์ — นิรันดร, ตฺวมฺ — พระองค์, ปุรุษห์ — องค์ภควานฺ, มตห์ เม — นี่คือความเห็นของข้าพเจ้า

คำแปล

พระองค์ทรงเป็นจุดมุ่งหมายแรกที่สูงสุด ทรงเป็นที่พำนักพักพิงสุดท้ายของจักรวาลทั้งหมดนี้ ทรงไม่รู้จักหมดสิ้น และทรงเป็นผู้อาวุโสที่สุด พระองค์ทรงเป็นผู้ทะนุบำรุงศาสนานิรันดร องค์ภควานฺนี่คือความเห็นของข้าพเจ้า