ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 19

anādi-madhyāntam ananta-vīryam
ananta-bāhuṁ śaśi-sūrya-netram
paśyāmi tvāṁ dīpta-hutāśa-vaktraṁ
sva-tejasā viśvam idaṁ tapantam
อนาทิ-มธฺยานฺตมฺ อนนฺต-วีรฺยมฺ
อนนฺต-พาหุํ ศศิ-สูรฺย-เนตฺรมฺ
ปศฺยามิ ตฺวำ ทีปฺต-หุตาศ-วกฺตฺรํ
สฺว-เตชสา วิศฺวมฺ อิทํ ตปนฺตมฺ
อนาทิ — ปราศจากจุดเริ่มต้น, มธฺย — ตรงกลาง, อนฺตมฺ — หรือจุดจบ, อนนฺต — ไม่มีที่สิ้นสุด, วีรฺยมฺ — พระบารมี, อนนฺต — ไม่มีที่สิ้นสุด, พาหุมฺ — พระกร, ศศิ — ดวงจันทร์, สูรฺย — ดวงอาทิตย์, เนตฺรมฺ — พระเนตร, ปศฺยามิ — ข้าพเจ้าเห็น, ตฺวามฺ — พระองค์, ทีปฺต — โชติช่วง, หุตาศ-วกฺตฺรมฺ — ไฟออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์, สฺว-เตชสา — ด้วยรัศมีของพระองค์, วิศฺวมฺ — จักรวาล, อิทมฺ — นี้, ตปนฺตมฺ — ความร้อน

คำแปล

พระองค์ทรงปราศจากจุดเริ่มต้น จุดตรงกลาง และจุดจบ พระบารมีของพระองค์นั้นไม่มีที่สิ้นสุด พระองค์ทรงมีพระกรจำนวนนับไม่ถ้วน ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์คือพระเนตรของพระองค์ข้าพเจ้าทรงเห็นพระองค์พร้อมกับไฟอันโชติช่วงออกมาจากพระโอษฐ์ได้เผาไหม้จักรวาลทั้งหมดนี้ด้วยรัศมีของพระองค์

คำอธิบาย

ความมั่งคั่งหกประการของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงไม่มีขีดจำกัด ได้มีการกล่าวซ้ำ ที่นี้และอีกหลายแห่ง พระคัมภีร์กล่าวว่าการกล่าวซ้ำถึงพระบารมีขององค์กฺฤษฺณนั้นมิใช่เป็นความอ่อนแอของวรรณกรรม ในขณะที่สับสน แปลกใจ หรือมีความปลื้มปีติสุขอย่างใหญ่หลวงจะกล่าวประโยคซ้ำๆออกมา แบบนี้ไม่ถือเป็นข้อบกพร่องอันใด