ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 30

lelihyase grasamānaḥ samantāl
lokān samagrān vadanair jvaladbhiḥ
tejobhir āpūrya jagat samagraṁ
bhāsas tavogrāḥ pratapanti viṣṇo
เลลิหฺยเส คฺรสมานห์ สมนฺตาลฺ
โลกานฺ สมคฺรานฺ วทไนรฺ ชฺวลทฺภิห์
เตโชภิรฺ อาปูรฺย ชคตฺ สมคฺรํ
ภาสสฺ ตโวคฺราห์ ปฺรตปนฺติ วิษฺโณ
เลลิหฺยเส — พระองค์ทรงเลีย, คฺรสมานห์ — กลืน, สมนฺตาตฺ — จากทั่วทุกสารทิศ, โลกานฺ — ผู้คน, สมคฺรานฺ — ทั้งหมด, วทไนห์ — ด้วยพระโอษฐ์มากมาย, ชฺวลทฺภิห์ — โชติช่วง, เตโชภิห์ — ด้วยรัศมี, อาปูรฺย — ปกคลุม, ชคตฺ — จักรวาล, สมคฺรมฺ — ทั้งหมด, ภาสห์ — แสง, ตว — ของพระองค์, อุคฺราห์ — น่ากลัว, ปฺรตปนฺติ — แผดจ้า, วิษฺโณ — โอ้ องค์ภควานฺผู้ทรงแผ่กระจายไปทั่ว

คำแปล

โอ้ พระวิษณุข้าพเจ้าเห็นพระองค์ทรงกลืนผู้คนทั้งหมดจากทั่วทุกสารทิศด้วยพระโอษฐ์มากมายที่ลุกเป็นไฟของพระองค์ทรงปกคลุมจักรวาลทั้งหมดด้วยรัศมีของพระองค์พระองค์ทรงปรากฏด้วยแสงรัศมีที่ร้อนแผดเผาอย่างน่ากลัว