ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 35

sañjaya uvāca
etac chrutvā vacanaṁ keśavasya
kṛtāñjalir vepamānaḥ kirīṭī
namaskṛtvā bhūya evāha kṛṣṇaṁ
sa-gadgadaṁ bhīta-bhītaḥ praṇamya
สญฺชย อุวาจ
เอตจฺ ฉฺรุตฺวา วจนํ เกศวสฺย
กฺฤตาญฺชลิรฺ เวปมานห์ กิรีฏี
นมสฺกฺฤตฺวา ภูย เอวาห กฺฤษฺณํ
ส-คทฺคทํ ภีต-ภีตห์ ปฺรณมฺย
สญฺชยห์ อุวาจสญฺชย กล่าว, เอตตฺ — ดังนั้น, ศฺรุตฺวา — ได้ยิน, วจนมฺ — คำพูด, เกศวสฺย — ของกฺฤษฺณ, กฺฤต-อญฺชลิห์ — ด้วยสองมือพนม, เวปมานห์ — สั่น, กิรีฏีอรฺชุน, นมสฺกฺฤตฺวา — ถวายความเคารพ, ภูยห์ — อีกครั้ง, เอว — เช่นกัน, อาห — กล่าว, กฺฤษฺณมฺ — แด่องค์กฺฤษฺณ, ส-คทฺคทมฺ — ด้วยเสียงที่ตะกุกตะกัก, ภีต-ภีตห์ — ความกลัว, ปฺรณมฺย — ถวายความเคารพ

คำแปล

สญฺชย กล่าวแด่ ธฺฤตราษฺฏฺร ว่า โอ้ พระราชา หลังจากทรงได้ยินคำพูดเหล่านี้จากบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าแล้ว อรฺชุน ผู้ที่ตัวสั่นไปหมดทรงถวายความเคารพด้วยสองมือพนมหลายต่อหลายครั้ง อรฺชุน ตรัสต่อองค์กฺฤษฺณด้วยความกลัวและด้วยเสียงที่ตะกุกตะกักดังต่อไปนี้

คำอธิบาย

ดังที่ได้อธิบายไว้แล้วว่าเนื่องจากสถานการณ์ที่เกิดจากรูปลักษณ์จักรวาลขององค์ภควานฺนั้นทำให้ อรฺชุน ทรงรู้สึกตกตะลึงในความอัศจรรย์จึงเริ่มถวายความเคารพอย่างสูงแด่องค์กฺฤษฺณหลายต่อหลายครั้ง และด้วยเสียงที่ตะกุกตะกัก อรฺชุน ทรงเริ่มสวดมนต์มิใช่ในฐานะเพื่อนแต่ในฐานะสาวกผู้ทรงอยู่ในความอัศจรรย์ใจ