ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 39

vāyur yamo ’gnir varuṇaḥ śaśāṅkaḥ
prajāpatis tvaṁ prapitāmahaś ca
namo namas te ’stu sahasra-kṛtvaḥ
punaś ca bhūyo ’pi namo namas te
วายุรฺ ยโม ’คฺนิรฺ วรุณห์ ศศางฺกห์
ปฺรชาปติสฺ ตฺวํ ปฺรปิตามหศฺ จ
นโม นมสฺ เต ’สฺตุ สหสฺร-กฺฤตฺวห์
ปุนศฺ จ ภูโย ’ปิ นโม นมสฺ เต
วายุห์ — ลม, ยมห์ — ผู้ควบคุม, อคฺนิห์ — ไฟ, วรุณห์ — น้ำ, ศศ-องฺกห์ — พระจันทร์, ปฺรชาปติห์ — พระ พฺรหฺมา, ตฺวมฺ — พระองค์, ปฺรปิตามหห์ — พระปัยกา, — เช่นกัน, นมห์ — ความเคารพของข้าพเจ้า, นมห์ — ความเคารพของข้าพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง, เต — แด่พระองค์, อสฺตุ — ให้เป็นไป, สหสฺร-กฺฤตฺวห์ — พันครั้ง, ปุนห์ จ — และอีกครั้งหนึ่ง, ภูยห์ — อีกครั้งหนึ่ง, อปิ — เช่นกัน, นมห์ — ถวายความเคารพของข้า, นมห์ เต — ข้าขอถวายความเคารพแด่พระองค์

คำแปล

พระองค์ทรงเป็นลมและทรงเป็นผู้ควบคุมสูงสุด ทรงเป็นไฟ ทรงเป็นน้ำ และทรงเป็นพระจันทร์ พระองค์ทรงเป็นพระพรหมผู้ทรงเป็นชีวิตแรก และทรงเป็นพระปัยกา ดังนั้นข้าพเจ้าขอแสดงความเคารพอย่างสูงแด่พระองค์หนึ่งพันครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คำอธิบาย

ที่นี้ ทรงเรียกองค์ภควานฺว่าเป็นลม เพราะว่าลมเป็นผู้แทนที่สำคัญที่สุดของมวลเทวดาซึ่งแผ่กระจายไปทั่ว อรฺชุน ทรงเรียกองค์กฺฤษฺณว่าเป็นพระปัยกาเพราะว่าพระองค์ทรงเป็นพระบิดาของพระพรหม ผู้ทรงเป็นชีวิตแรกในจักรวาล