ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสอง

การอุทิศตนเสียสละรับใช้

โศลก 16

anapekṣaḥ śucir dakṣa
udāsīno gata-vyathaḥ
sarvārambha-parityāgī
yo mad-bhaktaḥ sa me priyaḥ
อนเปกฺษห์ ศุจิรฺ ทกฺษ
อุทาสีโน คต-วฺยถห์
สรฺวารมฺภ-ปริตฺยาคี
โย มทฺ-ภกฺตห์ ส เม ปฺริยห์
อนเปกฺษห์ — เป็นกลาง, ศุจิห์ — บริสุทธิ์, ทกฺษห์ — ชำนาญ, อุทาสีนห์ — ไม่วิตกกังวล, คต-วฺยถห์ — ปราศจากความทุกข์ทั้งปวง, สรฺว-อารมฺภ — ความพยายามทั้งหมด, ปริตฺยาคี — ผู้เสียสละ, ยห์ — ผู้ใดซึ่ง, มตฺ-ภกฺตห์ — สาวกของข้า, สห์ — เขา, เม — แด่ข้า, ปฺริยห์ — ที่รักยิ่ง

คำแปล

สาวกของข้าผู้ไม่ขึ้นอยู่กับแนวคิดแห่งกิจกรรมทั่วไป มีความบริสุทธิ์ มีความชำนาญ ไม่วิตกกังวล ปราศจากความเจ็บปวดทั้งปวง และไม่ดิ้นรนเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง เป็นที่รักยิ่งของข้า

คำอธิบาย

สาวกอาจจะได้รับเงินแต่ก็ไม่ควรดิ้นรนมากเพื่อได้มันมา หากด้วยพระกรุณาขององค์ภควานฺเงินทองไหลมาตามครรลองก็ไม่รู้สึกหวั่นไหว สาวกมักจะอาบน้ำอย่างน้อยวันละสองครั้งและตื่นนอนแต่เช้าตรู่เพื่ออุทิศตนเสียสละรับใช้ ฉะนั้นจึงมีความสะอาดทั้งภายในและภายนอกโดยปริยาย สาวกมีความชำนาญเสมอเพราะทราบถึงสาระสำคัญของกิจกรรมแห่งชีวิตทั้งหมดเป็นอย่างดี และมั่นใจในพระคัมภีร์ที่เชื่อถือได้ สาวกไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดดังนั้นจึงไม่กังวลและไม่เคยได้รับความเจ็บปวดเนื่องจากท่านเป็นอิสระจากชื่อระบุทั้งปวง ทราบดีว่าร่างกายเป็นชื่อระบุดังนั้นหากมีความเจ็บปวดทางร่างกาย ตัวท่านเป็นอิสระ สาวกผู้บริสุทธิ์จะไม่พยายามทำสิ่งใดๆที่ละเมิดหลักธรรมแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้ ตัวอย่างเช่น การก่อสร้างอาคารใหญ่ๆจำเป็นต้องใช้พลังงานมาก สาวกจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจเช่นนี้หากไม่เป็นประโยชน์ที่จะเจริญก้าวหน้าในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ งานสร้างวัดให้องค์ภควานฺอาจมีความยุ่งยากนานัปการสาวกก็ยินดีและเต็มใจที่ทำ แต่จะไม่ไปสร้างบ้านใหญ่โตเพื่อตนเอง