ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสอง

การอุทิศตนเสียสละรับใช้

โศลก 17

yo na hṛṣyati na dveṣṭi
na śocati na kāṅkṣati
śubhāśubha-parityāgī
bhaktimān yaḥ sa me priyaḥ
โย น หฺฤษฺยติ น เทฺวษฺฏิ
น โศจติ น กางฺกฺษติ
ศุภาศุภ-ปริตฺยาคี
ภกฺติมานฺ ยห์ ส เม ปฺริยห์
ยห์ — ผู้ซึ่ง, — ไม่เคย, หฺฤษฺยติ — ได้รับความสุข, — ไม่เคย, เทฺวษฺฏิ — ความทุกข์, — ไม่เคย, โศจติ — เสียใจ, — ไม่เคย, กางฺกฺษติ — ปรารถนา, ศุภ — ของความเป็นมงคล, อศุภ — และความอัปมงคล, ปริตฺยาคี — ผู้เสียสละ, ภกฺติ-มานฺ — สาวก, ยห์ — ผู้ซึ่ง, สห์ — ท่านเป็น, เม — แด่ข้า, ปฺริยห์ — ที่รัก

คำแปล

ผู้ที่ไม่ดีใจหรือทุกข์ใจ ผู้ที่ไม่เสียใจหรือปรารถนา และผู้ที่สละทั้งสิ่งที่เป็นมงคลหรือไม่เป็นมงคล สาวกเช่นนี้เป็นที่รักยิ่งของข้า

คำอธิบาย

สาวกผู้บริสุทธิ์ไม่เป็นสุขหรือเป็นทุกข์กับการได้มาหรือสูญเสียไปกับวัตถุ ท่านไม่วิตกกังวลกับการที่จะได้บุตรหรือสานุศิษย์ ท่านไม่กลุ้มใจเมื่อไม่ได้รับสิ่งเหล่านี้ หากสูญเสียบางสิ่งบางอย่างที่ท่านรักมากก็ไม่เสียใจ ในทำนองเดียวกันหากท่านไม่ได้รับสิ่งที่ปรารถนาก็ไม่กลุ้มใจ ท่านเป็นทิพย์อยู่เหนือสิ่งที่ต้องเผชิญหน้าทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมที่เป็นมงคลหรือกิจกรรมบาปที่ไม่เป็นมงคล ท่านเตรียมพร้อมที่จะยอมรับความเสี่ยงทั้งหลายเพื่อความพึงพอพระทัยขององค์ภควานฺ ไม่มีสิ่งใดเป็นอุปสรรคในการปฏิบัติอุทิศตนเสียสละรับใช้ของท่าน สาวกเช่นนี้เป็นที่รักยิ่งขององค์กฺฤษฺณ