ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสอง

การอุทิศตนเสียสละรับใช้

โศลก 8

mayy eva mana ādhatsva
mayi buddhiṁ niveśaya
nivasiṣyasi mayy eva
ata ūrdhvaṁ na saṁśayaḥ
มยฺยฺ เอว มน อาธตฺสฺว
มยิ พุทฺธึ นิเวศย
นิวสิษฺยสิ มยฺยฺ เอว
อต อูรฺธฺวํ น สํศยห์
มยิ — แด่ข้า, เอว — แน่นอน, มนห์ — จิตใจ, อาธตฺสฺว — ตั้งมั่น, มยิ — แด่ข้า, พุทฺธิมฺ — ปัญญา, นิเวศย — ใช้, นิวสิษฺยสิ — เธอจะอยู่, มยิ — ในข้า, เอว — แน่นอน, อตห์ อูรฺธฺวมฺ — หลังจากนั้น, — ไม่เคย, สํศยห์ — สงสัย

คำแปล

เพียงแต่ตั้งมั่นจิตของเธออยู่ที่ข้า บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าและใช้ปัญญาของเธอทั้งหมดในข้า เช่นนี้เธอจะอยู่ในข้าเสมอโดยไม่ต้องสงสัย

คำอธิบาย

ผู้ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อศฺรี กฺฤษฺณมีชีวิตอยู่ในความสัมพันธ์โดยตรงกับพระองค์จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าสถานภาพของเขานั้นเป็นทิพย์ตั้งแต่ตอนเริ่มต้น สาวกมิได้อยู่ในระดับวัตถุแต่อยู่ในองค์กฺฤษฺณ พระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควานฺและองค์ภควานฺไม่มีความแตกต่างกัน ดังนั้นเมื่อสาวกภาวนา หเร กฺฤษฺณ ทั้งองค์กฺฤษฺณและพลังเบื้องสูงของพระองค์จะลีลาศอยู่บนลิ้นของสาวก เมื่อเราถวายอาหารให้องค์กฺฤษฺณพระองค์ทรงรับอาหารนั้นไปเสวยโดยตรง จากการรับประทานอาหารส่วนที่เหลือทำให้สาวกมีกฺฤษฺณจิตสำนึก ผู้ที่ไม่ปฏิบัติการรับใช้เช่นนี้จะไม่สามารถเข้าใจว่าเป็นไปได้อย่างไร ถึงแม้ว่าวิธีนี้ได้แนะนำไว้ใน ภควัท-คีตา และในวรรณกรรมพระเวทอื่นๆ