ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบสี่
สามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ
โศลก 1
śrī-bhagavān uvāca
paraṁ bhūyaḥ pravakṣyāmi
jñānānāṁ jñānam uttamam
yaj jñātvā munayaḥ sarve
parāṁ siddhim ito gatāḥ
paraṁ bhūyaḥ pravakṣyāmi
jñānānāṁ jñānam uttamam
yaj jñātvā munayaḥ sarve
parāṁ siddhim ito gatāḥ
ศฺรี-ภควานฺ อุวาจ
ปรํ ภูยห์ ปฺรวกฺษฺยามิ
ชฺญานานำ ชฺญานมฺ อุตฺตมมฺ
ยชฺ ชฺญาตฺวา มุนยห์ สเรฺว
ปรำ สิทฺธิมฺ อิโต คตาห์
ปรํ ภูยห์ ปฺรวกฺษฺยามิ
ชฺญานานำ ชฺญานมฺ อุตฺตมมฺ
ยชฺ ชฺญาตฺวา มุนยห์ สเรฺว
ปรำ สิทฺธิมฺ อิโต คตาห์
ศฺรี-ภควานฺ อุวาจ — บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าตรัส, ปรมฺ — ทิพย์, ภูยห์ — อีกครั้งหนึ่ง, ปฺรวกฺษฺยามิ — ข้าจะตรัส, ชฺญานานามฺ — ในบรรดาความรู้ทั้งหมด, ชฺญานมฺ — ความรู้, อุตฺตมมฺ — สูงสุด, ยตฺ — ซึ่ง, ชฺญาตฺวา — เมื่อรู้, มุนยห์ — นักปราชญ์, สเรฺว — ทั้งหมด, ปรามฺ — ทิพย์, สิทฺธิมฺ — สมบูรณ์, อิตห์ — จากโลกนี้, คตาห์ — บรรลุ
คำแปล
บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงตรัสว่า
คำอธิบาย
จากบทที่เจ็ดมาถึงท้ายบทที่สิบสองศฺรี กฺฤษฺณ บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงเปิดเผยสัจธรรมอย่างละเอียด บัดนี้พระองค์ทรงให้แสงสว่างแก่ อรฺชุน มากขึ้นไปอีก หากผู้ใดเข้าใจบทนี้ผ่านวิธีการคาดคะเนทางปรัชญาเขาจะเข้าใจถึงการอุทิศตนเสียสละรับใช้ บทที่สิบสามได้อธิบายอย่างชัดเจนว่า จากการพัฒนาความรู้ด้วยความถ่อมตนเขาอาจเป็นอิสระจากพันธนาการทางวัตถุ และอธิบายไว้ด้วยว่าเนื่องจากการมาคบหาสมาคมกับระดับต่างๆของธรรมชาติทำให้สิ่งมีชีวิตถูกพันธนาการอยู่ในโลกวัตถุ ในบทนี้องค์ภควานฺทรงอธิบายว่าระดับแห่งธรรมชาติวัตถุเป็นอย่างไร ทำงานอย่างไรพันธนาการอย่างไร และให้ความหลุดพ้นได้อย่างไร องค์ภควานฺทรงประกาศว่าความรู้ที่อธิบายในบทนี้สูงกว่าความรู้ที่ให้ไว้ในบทอื่นๆทั้งหมด จากการเข้าใจความรู้นี้นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่มากมายได้บรรลุถึงความสมบูรณ์และย้ายไปสู่โลกทิพย์ บัดนี้พระองค์ทรงอธิบายถึงความรู้เดียวกันนี้ในวิธีที่ดีกว่า ความรู้นี้สูงกว่าวิธีการแห่งความรู้ทั้งหลายที่อธิบายมาแล้วมากมาย เมื่อรู้แล้วหลายๆคนได้บรรลุถึงความสมบูรณ์ ดังนั้นจึงคาดว่าผู้ที่เข้าใจบทที่สิบสี่นี้จะบรรลุถึงความสมบูรณ์