ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสี่

สามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ

โศลก 4

sarva-yoniṣu kaunteya
mūrtayaḥ sambhavanti yāḥ
tāsāṁ brahma mahad yonir
ahaṁ bīja-pradaḥ pitā
สรฺว-โยนิษุ เกานฺเตย
มูรฺตยห์ สมฺภวนฺติ ยาห์
ตาสำ พฺรหฺม มหทฺ โยนิรฺ
อหํ พีช-ปฺรทห์ ปิตา
สรฺว-โยนิษุ — ในเผ่าพันธุ์ของชีวิตทั้งหมด, เกานฺเตย — โอ้ โอรสพระนาง กุนฺตี, มูรฺตยห์ — รูปร่างต่างๆ, สมฺภวนฺติ — พวกเขาปรากฏ, ยาห์ — ซึ่ง, ตาสามฺ — พวกเขาทั้งหมด, พฺรหฺม — สูงสุด, มหตฺ โยนิห์ — ต้นเหตุของการเกิดในแก่นสารทางวัตถุ, อหมฺ — ข้า, พีช-ปฺรทห์ — ผู้ให้เมล็ดพันธุ์, ปิตา — พระบิดา

คำแปล

โอ้ โอรสพระนาง กุนฺตี ควรเข้าใจว่าที่เผ่าพันธุ์ชีวิตทั้งหมดเป็นไปได้ก็จากการเกิดในธรรมชาติวัตถุนี้ และข้าคือพระบิดาผู้ให้เมล็ดพันธุ์

คำอธิบาย

โศลกนี้อธิบายอย่างชัดเจนว่าองค์กฺฤษฺณบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงเป็นพระบิดาองค์แรกของมวลชีวิต สิ่งมีชีวิตเป็นการผสมผสานกันระหว่างธรรมชาติวัตถุและธรรมชาติทิพย์ สิ่งมีชีวิตเหล่านี้มิใช่เห็นกันเพียงแต่ในโลกนี้เท่านั้นแต่จะเห็นในทุกๆโลกแม้ในโลกสูงสุดที่พระพรหมทรงประทับอยู่ ทุกแห่งหนจะมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ ภายในดินก็มีสิ่งมีชีวิต แม้แต่ภายในน้ำ และภายในไฟก็มีสิ่งมีชีวิต การปรากฏทั้งหลายเหล่านี้เนื่องมาจากกรรมวิธีของมารดาคือธรรมชาติวัตถุ และการให้เมล็ดพันธุ์ของบิดาคือองค์กฺฤษฺณ คำอธิบายคือ โลกวัตถุถูกทำให้ตั้งครรภ์และออกมาเป็นสิ่งมีชีวิตตามแต่กรรมเก่าในอดีตจึงมีรูปร่างลักษณะต่างกันในเวลาสร้าง