ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบห้า

โยคะแห่งองค์ภควานฺ

โศลก 13

gām āviśya ca bhūtāni
dhārayāmy aham ojasā
puṣṇāmi cauṣadhīḥ sarvāḥ
somo bhūtvā rasātmakaḥ
คามฺ อาวิศฺย จ ภูตานิ
ธารยามฺยฺ อหมฺ โอชสา
ปุษฺณามิ เจาษธีห์ สรฺวาห์
โสโม ภูตฺวา รสาตฺมกห์
คามฺ — ดาวเคราะห์, อาวิศฺย — เข้าไป, จ — เช่นกัน, ภูตานิ — สิ่งมีชีวิต, ธารยามิ — ค้ำจุน, อหมฺ — ข้า, โอชสา — ด้วยพลังงานของข้า, ปุษฺณามิ — บำรุงเลี้ยง, จ — และ, เอาษธีห์ — พวกผัก, สรฺวาห์ — ทั้งหมด, โสมห์ — ดวงจันทร์, ภูตฺวา — มาเป็น, รส-อาตฺมกห์ — ส่งน้ำให้

คำแปล

ข้าเข้าไปในแต่ละดาวเคราะห์ ด้วยพลังงานของข้าทั้งหมดมันจึงโคจรไปรอบตัวข้า กลายมาเป็นดวงจันทร์ที่ส่งน้ำแห่งชีวิตไปให้พืชผักทั้งหลาย

คำอธิบาย

เป็นที่เข้าใจได้ว่าดาวเคราะห์ทั้งหมดลอยอยู่ในอากาศได้ก็เนื่องด้วยพลังงานขององค์ภควานฺเท่านั้น พระองค์เสด็จเข้าไปในทุกๆอณู ทุกๆดาวเคราะห์ และทุกๆชีวิต ได้อธิบายไว้ใน พฺรหฺม-สํหิตา ว่าหนึ่งในภาคแบ่งแยกอันสมบูรณ์ของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า ปรมาตฺมา ได้เสด็จเข้าไปในดาวเคราะห์ ในจักรวาล ในสิ่งมีชีวิต และแม้แต่ในอณู เนื่องจากพระองค์เสด็จเข้าไปทุกสิ่งทุกอย่างจึงปรากฏอย่างเหมาะสม เมื่อมีดวงวิญญาณอยู่ในร่างแล้วมนุษย์จึงสามารถลอยอยู่ในน้ำได้ แต่เมื่อละอองชีวิตออกไปจากร่างร่างกายก็จะตายและจมน้ำ แน่นอนว่าเมื่อร่างกายเน่าเปื่อยก็จะลอยขึ้นมาเหมือนกับฟางและสิ่งอื่นๆ แต่ทันทีที่คนตายศพก็จะจมลงไปในน้ำ ลักษณะเดียวกันดาวเคราะห์ทั้งหมดลอยอยู่ในอวกาศ ที่เป็นเช่นนี้ได้ก็เนื่องจากพลังงานเบื้องสูงขององค์ภควานฺได้เข้าไป พลังงานของพระองค์ทรงค้ำจุนแต่ละดาวเคราะห์เหมือนกับฝุ่นในกำมือ หากผู้ใดกำฝุ่นอยู่ในมือฝุ่นก็จะไม่หลุดลอยไป แต่หากปาออกไปในอากาศฝุ่นก็จะกระจายตกลงพื้นดิน ทำนองเดียวกันดาวเคราะห์เหล่านี้ที่ลอยอยู่ในอากาศอันที่จริงอยู่ในกำมือของรูปลักษณ์จักรวาลแห่งองค์ภควานฺ ด้วยพลังและอำนาจของพระองค์สิ่งต่างๆทั้งหมดทั้งเคลื่อนที่และไม่เคลื่อนจึงอยู่ในตำแหน่งของตนเอง ได้กล่าวไว้ในบทมนต์พระเวทว่า เนื่องมาจากบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าดวงอาทิตย์จึงส่องแสงและดาวเคราะห์ต่างๆจึงเคลื่อนไปอย่างมั่นคง หากพระองค์ทรงไม่ทำเช่นนี้ดาวเคราะห์ทั้งหมดจะกระจัดกระจายเหมือนกับฝุ่นในอากาศและสูญสลายไป ในทำนองเดียวกันเนื่องจากพระองค์ที่ทำให้ดวงจันทร์บำรุงเลี้ยงพืชผักต่างๆทั้งหมด และด้วยอิทธิพลของดวงจันทร์พืชผักต่างๆจึงมีรสอร่อย หากปราศจากแสงจันทร์พืชผักต่างๆก็จะเจริญเติบโตไม่ได้และจะไม่มีรสชุ่มฉ่่ำ สังคมมนุษย์ดำเนินต่อไปมีชีวิตอยู่อย่างสะดวกสบายและรื่นเริงไปกับอาหารทั้งหมดนี้เนื่องมาจากองค์ภควานฺทรงเป็นผู้จัดส่งให้ มิฉะนั้นมนุษยชาติก็จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ คำว่า รสาตฺมกห์ มีความสำคัญมาก ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นที่อร่อยปากก็เนื่องมาจากผู้แทนขององค์ภควานฺโดยผ่านทางอิทธิพลของดวงจันทร์