ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบห้า

โยคะแห่งองค์ภควานฺ

โศลก 8

śarīraṁ yad avāpnoti
yac cāpy utkrāmatīśvaraḥ
gṛhītvaitāni saṁyāti
vāyur gandhān ivāśayāt
ศรีรํ ยทฺ อวาปฺโนติ
ยจฺ จาปฺยฺ อุตฺกฺรามตีศฺวรห์
คฺฤหีไตฺวตานิ สํยาติ
วายุรฺ คนฺธานฺ อิวาศยาตฺ
ศรีรมฺ — ร่างกาย, ยตฺ — ประหนึ่ง, อวาปฺโนติ — ได้รับ, ยตฺ — ประหนึ่ง, จ อปิ — เช่นกัน, อุตฺกฺรามติ — ยกเลิก, อีศฺวรห์ — เจ้าแห่งร่างกาย, คฺฤหีตฺวา — ได้รับ, เอตานิ — ทั้งหมดนี้, สํยาติ — ไป, วายุห์ — ลม, คนฺธานฺ — กลิ่น, อิว — เหมือน, อาศยาตฺ — จากแหล่งของพวกเขา

คำแปล

สิ่งมีชีวิตในโลกวัตถุนำเอาแนวคิดแห่งชีวิตที่ไม่เหมือนกันจากร่างหนึ่งไปยังอีกร่างหนึ่ง เหมือนกับลมที่นำพาเอากลิ่นไป ดังนั้นเขาจึงรับเอาร่างหนึ่งมา แล้วออกไปเพื่อรับเอาอีกร่างหนึ่ง

คำอธิบาย

ที่นี้ได้อธิบายว่าสิ่งมีชีวิตเป็น อีศฺวร หรือผู้ควบคุมร่างกายของตนเอง หากปรารถนาเขาสามารถเปลี่ยนร่างกายให้ได้คุณภาพที่สูงกว่า ในลักษณะเดียวกันนั้นก็สามารถย้ายลงไปในชั้นที่ต่ำกว่า เขามีอิสรภาพเพียงเล็กน้อย การเปลี่ยนร่างกายขึ้นอยู่กับตัวเขาเอง ในขณะตายจิตสำนึกที่สร้างขึ้นมาจะนำพาเขาไปยังร่างต่อไป หากทำให้จิตสำนึกเหมือนกับแมวหรือสุนัข แน่นอนว่าต้องเปลี่ยนเป็นร่างแมวหรือร่างสุนัข และหากตั้งมั่นจิตสำนึกในคุณสมบัติเทพเขาจะเปลี่ยนร่างเป็นเทพ และหากอยู่ในกฺฤษฺณจิตสำนึกเขาจะย้ายไปยัง กฺฤษฺณโลก ในโลกทิพย์และจะอยู่ใกล้กับองค์กฺฤษฺณ เป็นการกล่าวอ้างที่ผิดๆที่ว่าหลังจากร่างกายนี้ถูกทำลายไปทุกสิ่งทุกอย่างจะจบสิ้นลง อันที่จริงปัจเจกวิญญาณย้ายจากร่างหนึ่งไปสู่อีกร่างหนึ่ง ร่างกายและกิจกรรมปัจจุบันเป็นพื้นฐานสำหรับร่างต่อไป เราได้รับร่างกายที่ไม่เหมือนกันตามกรรม และต้องออกจากร่างนี้ไปตามกาลเวลา ได้กล่าวไว้ ที่นี้ว่าร่างละเอียดจะนำพาแนวคิดไปยังร่างต่อไป และพัฒนาอีกร่างหนึ่งในชาติหน้า กรรมวิธีแห่งการเปลี่ยนจากร่างหนึ่งไปยังอีกร่างหนึ่งและดิ้นรนต่อสู้ขณะอยู่ในร่างกายเรียกว่า กรฺษติ หรือการดิ้นรนต่อสู้เพื่อความอยู่รอด