ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบหก
ธรรมชาติทิพย์และธรรมชาติมาร
โศลก 13-15
idam adya mayā labdham
imaṁ prāpsye manoratham
idam astīdam api me
bhaviṣyati punar dhanam
imaṁ prāpsye manoratham
idam astīdam api me
bhaviṣyati punar dhanam
อิทมฺ อทฺย มยา ลพฺธมฺ
อิมํ ปฺราปฺเสฺย มโนรถมฺ
อิทมฺ อสฺตีทมฺ อปิ เม
ภวิษฺยติ ปุนรฺ ธนมฺ
อิมํ ปฺราปฺเสฺย มโนรถมฺ
อิทมฺ อสฺตีทมฺ อปิ เม
ภวิษฺยติ ปุนรฺ ธนมฺ
asau mayā hataḥ śatrur
haniṣye cāparān api
īśvaro ’ham ahaṁ bhogī
siddho ’haṁ balavān sukhī
haniṣye cāparān api
īśvaro ’ham ahaṁ bhogī
siddho ’haṁ balavān sukhī
อเสา มยา หตห์ ศตฺรุรฺ
หนิเษฺย จาปรานฺ อปิ
อีศฺวโร ’หมฺ อหํ โภคี
สิทฺโธ ’หํ พลวานฺ สุขี
หนิเษฺย จาปรานฺ อปิ
อีศฺวโร ’หมฺ อหํ โภคี
สิทฺโธ ’หํ พลวานฺ สุขี
āḍhyo ’bhijanavān asmi
ko ’nyo ’sti sadṛśo mayā
yakṣye dāsyāmi modiṣya
ity ajñāna-vimohitāḥ
ko ’nyo ’sti sadṛśo mayā
yakṣye dāsyāmi modiṣya
ity ajñāna-vimohitāḥ
อาโฒฺย ’ภิชนวานฺ อสฺมิ
โก ’โนฺย ’สฺติ สทฺฤโศ มยา
ยกฺเษฺย ทาสฺยามิ โมทิษฺย
อิตฺยฺ อชฺญาน-วิโมหิตาห์
โก ’โนฺย ’สฺติ สทฺฤโศ มยา
ยกฺเษฺย ทาสฺยามิ โมทิษฺย
อิตฺยฺ อชฺญาน-วิโมหิตาห์
อิทมฺ — นี้, อทฺย — วันนี้, มยา — โดยข้า, ลพฺธมฺ — กำไร, อิมมฺ — นี้, ปฺราปฺเสฺย — ข้าจะกำไร, มนห์-รถมฺ — ตามความปรารถนาของข้า, อิทมฺ — นี้, อสฺติ — มี, อิทมฺ — นี้, อปิ — เช่นกัน, เม — ของข้า, ภวิษฺยติ — จะเพิ่มพูนขึ้นในอนาคต, ปุนห์ — อีกครั้งหนึ่ง, ธนมฺ — ทรัพย์สมบัติ, อเสา — นั้น, มยา — โดยข้า, หตห์ — ได้ถูกสังหาร, ศตฺรุห์ — ศัตรู, หนิเษฺย — ข้าจะสังหาร, จ — เช่นกัน, อปรานฺ — บุคคลอื่นๆ, อปิ — แน่นอน, อีศฺวรห์ — เจ้า, อหมฺ — ข้าเป็น, อหมฺ — ข้าคือ, โภคี — ผู้มีความสุขเกษมสำราญ, สิทฺธห์ — สมบูรณ์, อหมฺ — ข้าเป็น, พล-วานฺ — มีอำนาจ, สุขี — ความสุข, อาฒฺยห์ — ร่ำรวย, อภิชน-วานฺ — รายล้อมไปด้วยญาติๆที่มีสกุล, อสฺมิ — ข้าคือ, กห์ — ผู้ซึ่ง, อนฺยห์ — คนอื่น, อสฺติ — มี, สทฺฤศห์ — เหมือน, มยา — ข้า, ยกฺเษฺย — ข้าจะทำพิธีบูชา, ทาสฺยามิ — ข้าจะให้ทาน, โมทิเษฺย — ข้าจะรื่นเริง, อิติ — ดังนั้น, อชฺญาน — ด้วยอวิชชา, วิโมหิตาห์ — ลุ่มหลง
คำแปล
คนมารคิดว่า