ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบหก

ธรรมชาติทิพย์และธรรมชาติมาร

โศลก 17

ātma-sambhāvitāḥ stabdhā
dhana-māna-madānvitāḥ
yajante nāma-yajñais te
dambhenāvidhi-pūrvakam
อาตฺม-สมฺภาวิตาห์ สฺตพฺธา
ธน-มาน-มทานฺวิตาห์
ยชนฺเต นาม-ยชฺไญสฺ เต
ทมฺเภนาวิธิ-ปูรฺวกมฺ
อาตฺม-สมฺภาวิตาห์ — ความกระหยิ่มใจ, สฺตพฺธาห์ — ถือดี, ธน-มาน — ทรัพย์สมบัติและเกียรติยศที่ผิด, มท — ในความหลง, อนฺวิตาห์ — ซึมซาบ, ยชนฺเต — พวกเขาทำพิธีบูชา, นาม — เพียงชื่อเท่านั้น, ยชฺไญห์ — ด้วยพิธีบูชา, เต — พวกเขา, ทมฺเภน — ด้วยความหยิ่งยะโส, อวิธิ-ปูรฺวกมฺ — โดยไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ใดๆ

คำแปล

ด้วยความกระหยิ่มใจและถือดีเสมอ หลงอยู่กับความร่ำรวย และเกียรติยศชื่อเสียงที่ผิดๆ บางครั้งพวกมารกระทำพิธีบูชาด้วยความภาคภูมิใจ ทำไปเพียงเพื่อให้ได้ชื่อเท่านั้น แต่ไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ใดๆ

คำอธิบาย

คิดว่าตนเองเป็นทุกสิ่งทุกอย่างโดยไม่สนใจกับผู้ที่เชื่อถือได้หรือพระคัมภีร์ เหล่ามารบางครั้งปฏิบัติพิธีที่สมมติว่าเป็นพิธีทางศาสนา หรือพิธีการบูชาเนื่องจากไม่เชื่อในผู้ที่เชื่อถือได้พวกเขาถือดีมาก เป็นเช่นนี้เนื่องจากความหลงที่มีสาเหตุมาจากการสะสมทรัพย์สมบัติ และเกียรติยศชื่อเสียงที่ผิดๆ บางครั้งมารเหล่านี้แสดงบทเป็นนักเทศน์นำพาผู้คนไปในทางที่ผิด และมีชื่อเสียงในฐานะนักปฏิรูปทางศาสนา หรือในฐานะอวตารแห่งพระเจ้า พวกเขาอวดแสดงพิธีสังเวยบูชาต่างๆหรือบูชาเหล่าเทวดา หรือผลิตพระเจ้าของพวกตนขึ้นมา คนธรรมดาสามัญโฆษณาว่าตนเองเป็นพระเจ้าและให้บูชาพวกตน จากการกระทำของคนโง่เขลาเหล่านี้และยังพิจารณาว่าตนเองเจริญในหลักธรรมแห่งศาสนาหรือในหลักธรรมแห่งความรู้ทิพย์ นุ่งห่มแบบนักบวชสละโลกแต่ปฏิบัติตัวเหลวใหลนานัปการในคาบนักบวชนี้ อันที่จริงมีกฎข้อห้ามมากมายสำหรับผู้ที่สละโลกแล้ว อย่างไรก็ดีเหล่ามารไม่สนใจต่อกฎเกณฑ์เหล่านี้คิดว่าวิถีทางใดก็แล้วแต่ที่ตนสามารถสร้างขึ้นมาก็เป็นวิถีทางของตนเอง เพราะไม่มีวิถีทางมาตรฐานที่จะปฏิบัติตาม คำว่า อวิธิ-ปูรฺวกมฺ หมายความว่าไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ข้อห้ามต่างๆได้เน้นไว้โดยเฉพาะตรงที่นี้ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเสมอเนื่องจากอวิชชาและความหลง