ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบหก

ธรรมชาติทิพย์และธรรมชาติมาร

โศลก 20

āsurīṁ yonim āpannā
mūḍhā janmani janmani
mām aprāpyaiva kaunteya
tato yānty adhamāṁ gatim
อาสุรีํ โยนิมฺ อาปนฺนา
มูฒา ชนฺมนิ ชนฺมนิ
มามฺ อปฺราไปฺยว เกานฺเตย
ตโต ยานฺตฺยฺ อธมำ คติมฺ
อาสุรีมฺ — มาร, โยนิมฺ — เผ่าพันธุ์, อาปนฺนาห์ — ได้รับ, มูฒาห์ — คนโง่, ชนฺมนิ ชนฺมนิ — เกิดซ้ำซาก, มามฺ — ข้า, อปฺราปฺย — โดยไม่บรรลุ, เอว — แน่นอน, เกานฺเตย — โอ้ โอรสพระนาง กุนฺตี, ตตห์ — หลังจากนั้น, ยานฺติ — ไป, อธมามฺ — ลงโทษ, คติมฺ — จุดหมายปลายทาง

คำแปล

ได้เกิดซ้ำซากในบรรดาเผ่าพันธุ์ชีวิตมาร โอ้ โอรสพระนาง กุนฺตี บุคคลเหล่านี้ไม่สามารถมาถึงข้า พวกเขาจะค่อยๆจมลงไปอยู่ในชีวิตที่น่ารังเกียจที่สุด

คำอธิบาย

เป็นที่รู้กันว่าองค์ภควานฺทรงมีพระเมตตาธิคุณมาก แต่ ที่นี้เราพบว่าพระองค์ทรงไม่เคยเมตตาต่อเหล่ามาร ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่าพวกมารถูกจับไปอยู่ในครรภ์ของมารคล้ายๆกันนี้ชาติแล้วชาติเล่า และไม่ได้รับพระเมตตาจากพระองค์พวกเขาตกต่ำลงเพื่อในที่สุดจะได้รับร่างกายคล้ายแมว สุนัข และสุกร ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่ามารเหล่านี้ไม่มีโอกาสได้รับพระเมตตาจากองค์ภควานฺไม่ว่าในช่วงไหนของชาติต่อๆไปก็ตาม ในคัมภีร์พระเวทได้กล่าวไว้เช่นกันว่า บุคคลเหล่านี้ค่อยๆจมลงไปกลายมาเป็นสุนัขและสุกร อาจจะเถียงเกี่ยวกับประเด็นนี้ว่าองค์ภควานฺไม่ควรโฆษณาว่าทรงมีพระเมตตาเป็นล้นพ้น หากทรงไม่มีเมตตาต่อมารเหล่านี้ เพื่อเป็นการตอบคำถามใน เวทานฺต-สูตฺร เราพบว่าองค์ภควานฺทรงไม่เกลียดชังผู้ใด การจัดส่งพวกมาร อสุร ไปในสภาวะต่ำสุดของชีวิตเป็นเพียงอีกลักษณะหนึ่งแห่งพระเมตตาของพระองค์บางครั้ง อสุร ถูกองค์ภควานฺสังหาร แต่การสังหารนี้ก็เป็นสิ่งดีสำหรับพวกเขาเช่นกัน เพราะในวรรณกรรมพระเวทเราพบว่าผู้ใดที่ถูกองค์ภควานฺสังหารจะกลายมาเป็นผู้หลุดพ้น มีตัวอย่างในประวัติศาสตร์ของ อสุร มากมาย เช่น ราวณ, กํส, หิรณฺยกศิปุ ซึ่งองค์ภควานฺทรงปรากฏในอวตารต่างๆเพียงเพื่อสังหารพวกนี้ ดังนั้นพระเมตตาขององค์ภควานฺจึงแสดงให้แก่เหล่า อสุร หากพวกเขาโชคดีพอที่ถูกพระองค์สังหาร