ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 11

aphalākāṅkṣibhir yajño
vidhi-diṣṭo ya ijyate
yaṣṭavyam eveti manaḥ
samādhāya sa sāttvikaḥ
อผลากางฺกฺษิภิรฺ ยชฺโญ
วิธิ-ทิษฺโฏ ย อิชฺยเต
ยษฺฏวฺยมฺ เอเวติ มนห์
สมาธาย ส สาตฺตฺวิกห์
อผล-อากางฺกฺษิภิห์ — โดยพวกที่ปราศจากความปรารถนาผล, ยชฺญห์ — การบูชา, วิธิ-ทิษฺฏห์ — ตามคำแนะนำของพระคัมภีร์, ยห์ — ซึ่ง, อิชฺยเต — ปฏิบัติ, ยษฺฏวฺยมฺ — ต้องปฏิบัติ, เอว — แน่นอน, อิติ — ดังนั้น, มนห์ — จิตใจ, สมาธาย — ตั้งมั่น, สห์ — มัน, สาตฺตฺวิกห์ — ในระดับความดี

คำแปล

เกี่ยวกับการบูชานั้น การบูชาที่ปฏิบัติตามคำแนะนำของพระคัมภีร์ ทำไปตามหน้าที่โดยไม่ปรารถนารางวัล อยู่ในธรรมชาติแห่งความดี

คำอธิบาย

แนวโน้มโดยทั่วไปจะถวายการบูชาด้วยมีจุดมุ่งหมายบางอย่างอยู่ในใจ แต่ตรงนี้ได้กล่าวไว้ว่า การบูชาควรปฏิบัติโดยไม่มีความปรารถนาเช่นนี้ การบูชาควรปฏิบัติไปตามหน้าที่ ตัวอย่างเช่น การปฏิบัติพิธีต่างๆในวัดหรือในโบสถ์โดยทั่วไปปฏิบัติด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุ นั่นไม่ใช่ระดับความดี เราควรไปวัดหรือไปโบสถ์ตามหน้าที่เพื่อถวายความเคารพแด่บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า ถวายดอกไม้ และภัตตาหาร ทุกคนจะคิดว่าไม่มีประโยชน์ในการไปวัดเพียงเพื่อบูชาองค์ภควานฺ แต่การบูชาเพื่อผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจไม่ได้แนะนำไว้ในคำสอนของพระคัมภีร์ เราควรไปวัดหรือไปโบสถ์เพียงเพื่อถวายความเคารพแด่พระปฏิมา เช่นนี้จะสถิตเราให้อยู่ในระดับความดี เป็นหน้าที่ของมนุษย์ผู้มีความศิวิไลทุกคนที่ต้องเชื่อฟังคำสั่งสอนของพระคัมภีร์ และถวายความเคารพแด่บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า