ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 12

abhisandhāya tu phalaṁ
dambhārtham api caiva yat
ijyate bharata-śreṣṭha
taṁ yajñaṁ viddhi rājasam
อภิสนฺธาย ตุ ผลํ
ทมฺภารฺถมฺ อปิ ไจว ยตฺ
อิชฺยเต ภรต-เศฺรษฺฐ
ตํ ยชฺญํ วิทฺธิ ราชสมฺ
อภิสนฺธาย — ความปรารถนา, ตุ — แต่, ผลมฺ — ผล, ทมฺภ — ความยโส, อรฺถมฺ — เพื่อประโยชน์ของ, อปิ — เช่นกัน, — และ, เอว — แน่นอน, ยตฺ — นั้นซึ่ง, อิชฺยเต — ปฏิบัติ, ภรต-เศฺรษฺฐ — โอ้ ผู้นำแห่ง ภารต, ตมฺ — นั้น, ยชฺญมฺ — การบูชา, วิทฺธิ — รู้, ราชสมฺ — ในระดับตัณหา

คำแปล

การบูชาทำไปเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุบางประการ หรือทำไปด้วยความยโส โอ้ ผู้นำแห่ง ภารต เธอควรรู้ว่าอยู่ในระดับตัณหา

คำอธิบาย

บางครั้งการบูชาและพิธีบวงสรวงปฏิบัติเพื่อพัฒนาไปสู่อาณาจักรสวรรค์ หรือเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุบางอย่างในโลกนี้ การปฏิบัติพิธีบูชาหรือบวงสรวงเช่นนี้ พิจารณาว่าอยู่ในระดับตัณหา