ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 19

mūḍha-grāheṇātmano yat
pīḍayā kriyate tapaḥ
parasyotsādanārthaṁ vā
tat tāmasam udāhṛtam
มูฒ-คฺราเหณาตฺมโน ยตฺ
ปีฑยา กฺริยเต ตปห์
ปรโสฺยตฺสาทนารฺถํ วา
ตตฺ ตามสมฺ อุทาหฺฤตมฺ
มูฒ — โง่, คฺราเหณ — ด้วยความพยายาม, อาตฺมนห์ — ของตัวเขา, ยตฺ — ซึ่ง, ปีฑยา — ด้วยการทรมาน, กฺริยเต — ปฏิบัติ, ตปห์ — การบำเพ็ญเพียร, ปรสฺย — ผู้อื่น, อุตฺสาทน-อรฺถมฺ — เพื่อสร้างความหายนะ, วา — หรือ, ตตฺ — นั้น, ตามสมฺ — ในระดับความมืด, อุทาหฺฤตมฺ — กล่าวว่าเป็น

คำแปล

การบำเพ็ญเพียรทำไปด้วยความโง่ ด้วยการทรมานตนเอง มุ่งเพื่อทำลาย หรือทำให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บ กล่าวว่าอยู่ในระดับอวิชชา

คำอธิบาย

มีตัวอย่างของการบำเพ็ญเพียรอย่างโง่เขลาที่เหล่ามารปฏิบัติ เช่น หิรณฺยกศิปุ ผู้บำเพ็ญเพียรอย่างเคร่งครัดเพื่อให้กลายมาเป็นผู้อยู่ยงคงกระพันและสามารถสังหารเทวดา เขาสวดภาวนาต่อพระหรพมเพื่อสิ่งเหล่านี้ แต่ในที่สุดตนเองได้ถูกองค์ภควานฺสังหาร การบำเพ็ญเพียรเพื่อบางสิ่งที่เป็นไปไม่ได้แน่นอนว่าอยู่ในระดับอวิชชา