ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 7

āhāras tv api sarvasya
tri-vidho bhavati priyaḥ
yajñas tapas tathā dānaṁ
teṣāṁ bhedam imaṁ śṛṇu
อาหารสฺ ตฺวฺ อปิ สรฺวสฺย
ตฺริ-วิโธ ภวติ ปฺริยห์
ยชฺญสฺ ตปสฺ ตถา ทานํ
เตษำ เภทมฺ อิมํ ศฺฤณุ
อาหารห์ — การกิน, ตุ — แน่นอน, อปิ — เช่นกัน, สรฺวสฺย — ของทุกคน, ตฺริ-วิธห์ — ของสามประเภท, ภวติ — มี, ปฺริยห์ — ชอบ, ยชฺญห์ — การบูชา, ตปห์ — สมถะ, ตถา — เช่นกัน, ทานมฺ — การให้ทาน, เตษามฺ — ของพวกเขา, เภทมฺ — ข้อแตกต่าง, อิมมฺ — นี้, ศฺฤณุ — สดับฟัง

คำแปล

แม้แต่อาหารที่แต่ละคนชอบก็มีอยู่สามประเภทตามสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ และการบูชา ความสมถะ และการให้ทานก็เช่นเดียวกัน บัดนี้จงฟังข้อแตกต่างเหล่านี้

คำอธิบาย

เกี่ยวกับสถานการณ์ที่แตกต่างกันในระดับต่างๆของธรรมชาติวัตถุ มีข้อแตกต่างในลักษณะการรับประทาน และการปฏิบัติพิธีบูชา ความสมถะ และการให้ทาน ผู้คนไม่ได้ปฏิบัติในระดับเดียวกัน บุคคลผู้เข้าใจในเชิงวิเคราะห์ว่าการปฏิบัติเช่นไรจะอยู่ในระดับไหนของธรรมชาติวัตถุเป็นผู้ที่มีปัญญาโดยแท้จริง พวกที่พิจารณาว่าพิธีบูชา อาหาร หรือการให้ทานทั้งหมดเหมือนกันโดยไม่สามารถแยกแยะได้ บุคคลเหล่านี้โง่เขลา มีพวกนักสอนศาสนาที่ประกาศว่าเราสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจชอบแล้วจะบรรลุถึงความสมบูรณ์ การแนะนำโง่ๆเช่นนี้มิได้เป็นการปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระคัมภีร์ พวกนี้ผลิตวิธีการขึ้นมาเองและนำผู้คนโดยทั่วไปไปในทางที่ผิด