ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 9

kaṭv-amla-lavaṇāty-uṣṇa-
tīkṣṇa-rūkṣa-vidāhinaḥ
āhārā rājasasyeṣṭā
duḥkha-śokāmaya-pradāḥ
กฏฺวฺ-อมฺล-ลวณาตฺยฺ-อุษฺณ-
ตีกฺษฺณ-รูกฺษ-วิทาหินห์
อาหารา ราชสเสฺยษฺฏา
ทุห์ข-โศกามย-ปฺรทาห์
กฏุ — ขม, อมฺล — เปรี้ยว, ลวณ — เค็ม, อติ-อุษฺณ — เผ็ดมาก, ตีกฺษฺณ — ฉุน, รูกฺษ — แห้ง, วิทาหินห์ — เผาไหม้, อาหาราห์ — อาหาร, ราชสสฺย — ของผู้อยู่ในระดับตัณหา, อิษฺฏาห์ — เอร็ดอร่อย, ทุห์ข — ความทุกข์, โศก — ความโศก, อามย — เชื้อโรค, ปฺรทาห์ — ก่อให้เกิด

คำแปล

อาหารที่มีรสชาติเหล่านี้มากเกินไป เช่น ขม เปรี้ยว เค็ม เผ็ด ฉุน แห้ง และเผาไหม้ เป็นที่ชื่นชอบของพวกที่อยู่ในระดับตัณหา อาหารเช่นนี้ก่อให้เกิดความทุกข์ ความโศก และโรคภัยไข้เจ็บ