ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 15

śarīra-vāṅ-manobhir yat
karma prārabhate naraḥ
nyāyyaṁ vā viparītaṁ vā
pañcaite tasya hetavaḥ
ศรีร-วางฺ-มโนภิรฺ ยตฺ
กรฺม ปฺรารภเต นรห์
นฺยายฺยํ วา วิปรีตํ วา
ปญฺไจเต ตสฺย เหตวห์
ศรีร — โดยร่างกาย, วากฺ — การพูด, มโนภิห์ — และจิตใจ, ยตฺ — ซึ่ง, กรฺม — งาน, ปฺรารภเต — เริ่ม, นรห์ — บุคคล, นฺยายฺยมฺ — ถูกต้อง, วา — หรือ, วิปรีตมฺ — ตรงกันข้าม, วา — หรือ, ปญฺจ — ห้า, เอเต — ทั้งหมดนี้, ตสฺย — ของมัน, เหตวห์ — สาเหตุ

คำแปล

กิจกรรมไม่ว่าถูกหรือผิดที่มนุษย์ปฏิบัติด้วยร่างกาย จิตใจ หรือคำพูด ปัจจัยทั้งห้านี้เป็นต้นเหตุ

คำอธิบาย

คำว่า “ถูก” และ “ผิด” มีความสำคัญมากในโศลกนี้ งานที่ถูกต้องคืองานที่กระทำไปตามคำชี้นำที่กำหนดไว้ในพระคัมภีร์ และงานที่ผิดคืองานที่กระทำโดยละเมิดหลักธรรมคำสั่งสอนของพระคัมภีร์ แต่สิ่งใดที่กระทำไปจำเป็นต้องมีปัจจัยทั้งห้านี้เพื่อการปฏิบัติที่สมบูรณ์