ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 19

jñānaṁ karma ca kartā ca
tridhaiva guṇa-bhedataḥ
procyate guṇa-saṅkhyāne
yathāvac chṛṇu tāny api
ชฺญานํ กรฺม จ กรฺตา จ
ตฺริไธว คุณ-เภทตห์
โปฺรจฺยเต คุณ-สงฺขฺยาเน
ยถาวจฺ ฉฺฤณุ ตานฺยฺ อปิ
ชฺญานมฺ — ความรู้, กรฺม — งาน, — เช่นกัน, กรฺตา — ผู้ปฏิบัติงาน, — เช่นกัน, ตฺริธา — สามประเภท, เอว — แน่นอน, คุณ-เภทตห์ — ตามระดับต่างๆของธรรมชาติวัตถุ, โปฺรจฺยเต — กล่าวว่า, คุณ-สงฺขฺยาเน — ตามระดับต่างๆ, ยถา-วตฺ — ตามที่พวกเขาเป็น, ศฺฤณุ — สดับฟัง, ตานิ — ทั้งหมด, อปิ — เช่นกัน

คำแปล

ตามสามระดับที่แตกต่างกันของธรรมชาติวัตถุมีความรู้ การกระทำ และผู้ปฏิบัติการอยู่สามประเภท บัดนี้จงฟังสิ่งเหล่านี้จากข้า

คำอธิบาย

บทที่สิบสี่กล่าวถึงการแบ่งระดับต่างๆของธรรมชาติวัตถุ ได้อธิบายไว้อย่างละเอียดว่าระดับความดีส่องแสงสว่าง ระดับตัณหาเป็นวัตถุนิยม และระดับอวิชชานำมาซึ่งความเกียจคร้านและอยู่นิ่งเฉย ระดับทั้งหมดของธรรมชาติวัตถุผูกมัดเรา สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่แหล่งแห่งความหลุดพ้น แม้ในระดับความดีก็ยังอยู่ในพันธสภาวะ บทที่สิบเจ็ดได้อธิบายถึงการบูชาต่างๆของมนุษย์ที่ไม่เหมือนกันตามระดับต่างๆของธรรมชาติวัตถุ โศลกนี้องค์ภควานฺตรัสว่าพระองค์ทรงปรารถนาจะตรัสเกี่ยวกับความรู้ต่างๆ ผู้ปฏิบัติงาน และตัวของงานเองตามสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ