ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 23

niyataṁ saṅga-rahitam
arāga-dveṣataḥ kṛtam
aphala-prepsunā karma
yat tat sāttvikam ucyate
นิยตํ สงฺค-รหิตมฺ
อราค-เทฺวษตห์ กฺฤตมฺ
อผล-เปฺรปฺสุนา กรฺม
ยตฺ ตตฺ สาตฺตฺวิกมฺ อุจฺยเต
นิยตมฺ — ประมาณ, สงฺค-รหิตมฺ — ไม่ยึดติด, อราค-เทฺวษตห์ — ไม่รักหรือไม่เกลียด, กฺฤตมฺ — ทำไป, อผล-เปฺรปฺสุนา — โดยผู้ที่ไม่ปรารถนาผลทางวัตถุ, กรฺม — การกระทำ, ยตฺ — ซึ่ง, ตตฺ — นั้น, สาตฺตฺวิกมฺ — ในระดับความดี, อุจฺยเต — เรียกว่า

คำแปล

การกระทำที่มีการประมาณและทำไปโดยไม่ยึดติด ไม่มีความรักหรือความเกลียดชัง และไม่มีความปรารถนาเพื่อผลทางวัตถุ กล่าวว่าอยู่ในระดับความดี

คำอธิบาย

หน้าที่ตามอาชีพโดยประมาณดังที่กำหนดไว้ในพระคัมภีร์ตามวรรณะ และระดับของสังคมปฏิบัติไปโดยไม่ยึดติด หรือไม่ถือสิทธิ์เป็นเจ้าของ ดังนั้นจึงไม่มีทั้งความรักหรือความเกลียดชัง และปฏิบัติในกฺฤษฺณจิตสำนึกเพื่อความพึงพอพระทัยขององค์ภควานฺโดยปราศจากความพึงพอใจของตนเอง หรือสนองความต้องการของตนเองเช่นนี้เรียกว่าการกระทำในระดับความดี