ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 26

mukta-saṅgo ’nahaṁ-vādī
dhṛty-utsāha-samanvitaḥ
siddhy-asiddhyor nirvikāraḥ
kartā sāttvika ucyate
มุกฺต-สงฺโค ’นหํ-วาที
ธฺฤตฺยฺ-อุตฺสาห-สมนฺวิตห์
สิทฺธฺยฺ-อสิทฺโธฺยรฺ นิรฺวิการห์
กรฺตา สาตฺตฺวิก อุจฺยเต
มุกฺต-สงฺคห์ — เป็นอิสระจากการคบหาสมาคมทางวัตถุทั้งหมด, อนหมฺ-วาที — ปราศจากอหังการ, ธฺฤติ — ด้วยความมุ่งมั่น, อุตฺสาห — และความกระตือรือร้นอย่างยิ่ง, สมนฺวิตห์ — มีคุณสมบัติ, สิทฺธิ — ในความสมบูรณ์, อสิทฺโธฺยห์ — และความล้มเหลว, นิรฺวิการห์ — ไม่เปลี่ยนแปลง, กรฺตา — ผู้ทำงาน, สาตฺตฺวิกห์ — ในระดับความดี, อุจฺยเต — กล่าวว่าเป็น

คำแปล

ผู้ปฏิบัติหน้าที่ของตนโดยไม่ยุ่งเกี่ยวกับสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ ปราศจากอหังการ ปฏิบัติด้วยความมุ่งมั่น และกระตือรือร้นเป็นอย่างยิ่ง และไม่หวั่นไหวทั้งในความสำเร็จหรือความล้มเหลว กล่าวว่าเป็นผู้ทำงานในระดับความดี

คำอธิบาย

บุคคลในกฺฤษฺณจิตสำนึกเป็นทิพย์เหนือระดับต่างๆแห่งธรรมชาติวัตถุเสมอ เขาไม่คาดหวังต่อผลลัพธ์ของงานที่ได้รับมอบหมายให้กระทำเนื่องจากอยู่เหนืออหังการและความยโส ถึงกระนั้นเขากระตือรือร้นเสมอจนกว่างานนั้นจะเสร็จสมบูรณ์โดยไม่วิตกกังวลต่อความทุกข์ที่ต้องเผชิญ เขายังคงความกระตือรือร้นเสมอ เขาไม่สนใจกับความสำเร็จหรือล้มเหลว และมีความเสมอภาคทั้งในความทุกข์และความสุข คนทำงานเช่นนี้สถิตในระดับความดี