ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 27

rāgī karma-phala-prepsur
lubdho hiṁsātmako ’śuciḥ
harṣa-śokānvitaḥ kartā
rājasaḥ parikīrtitaḥ
ราคี กรฺม-ผล-เปฺรปฺสุรฺ
ลุพฺโธ หึสาตฺมโก ’ศุจิห์
หรฺษ-โศกานฺวิตห์ กรฺตา
ราชสห์ ปริกีรฺติตห์
ราคี — ยึดติดมาก, กรฺม-ผล — ผลของงาน, เปฺรปฺสุห์ — ความปรารถนา, ลุพฺธห์ — ความโลภ, หึสา-อาตฺมกห์ — อิจฉาริษยาเสมอ, อศุจิห์ — สกปรก, หรฺษ-โศก-อนฺวิตห์ — อยู่ภายใต้ความรื่นเริงและความเศร้าโศก, กรฺตา — ผู้ปฏิบัติงานเช่นนี้, ราชสห์ — ในระดับตัณหา, ปริกีรฺติตห์ — ประกาศว่า

คำแปล

ผู้ทำงานที่ยึดติดกับงานและผลของงาน ปรารถนาจะรื่นเริงกับผล มีความโลภ อิจฉาริษยาเสมอ ไม่บริสุทธิ์ มีความดีใจและเสียใจเป็นตัวผลักดัน กล่าวว่าอยู่ในระดับตัณหา

คำอธิบาย

บุคคลผู้ยึดติดมากต่องานบางชนิดหรือผลของงาน เนื่องจากมีความยึดติดมากกับวัตถุนิยมหรือว่าบ้าน ภรรยาและบุตรธิดา เช่นนี้ไม่มีความปรารถนาจะพัฒนาชีวิตให้สูงขึ้น เขาเพียงแต่สนใจอยู่กับการกระทำให้โลกนี้สะดวกสบายทางวัตถุเท่าที่จะเป็นไปได้ โดยทั่วไปจะเป็นคนโลภมากและคิดว่าสิ่งใดที่ได้มาจะอยู่กับตนอย่างถาวรโดยไม่มีวันสูญสลายไป บุคคลเช่นนี้อิจฉาริษยาผู้อื่นและเตรียมพร้อมที่จะทำสิ่งที่ผิดเพื่อสนองประสาทสัมผัสของตนเอง ดังนั้นจะเป็นคนที่ไม่สะอาดและไม่สนใจว่าเงินที่ได้มานั้นบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์ เขาจะมีความสุขมากหากงานของตนประสบความสำเร็จ และจะมีความทุกข์มากหากงานของตนล้มเหลว ผู้ทำงานเช่นนี้อยู่ในระดับตัณหา