ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 32

adharmaṁ dharmam iti yā
manyate tamasāvṛtā
sarvārthān viparītāṁś ca
buddhiḥ sā pārtha tāmasī
อธรฺมํ ธรฺมมฺ อิติ ยา
มนฺยเต ตมสาวฺฤตา
สรฺวารฺถานฺ วิปรีตำศฺ จ
พุทฺธิห์ สา ปารฺถ ตามสี
อธรฺมมฺ — ไม่มีศาสนา, ธรฺมมฺ — ศาสนา, อิติ — ดังนั้น, ยา — ซึ่ง, มนฺยเต — คิด, ตมสา — ด้วยความหลง, อาวฺฤตา — ปกคลุม, สรฺว-อรฺถานฺ — สิ่งทั้งหมด, วิปรีตานฺ — ในทิศทางที่ผิด, — เช่นกัน, พุทฺธิห์ — ปัญญา, สา — นั้น, ปารฺถ — โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา, ตามสี — ในระดับอวิชชา

คำแปล

ความเข้าใจซึ่งพิจารณาว่าศาสนาที่ไม่ใช่ศาสนาว่าเป็นศาสนา และที่เป็นศาสนาว่าไม่ใช่ศาสนา ภายใต้มนต์สะกดแห่งความหลงและความมืดพยายามไปในทิศทางที่ผิดเสมอ โอ้ ปารฺถ อยู่ในระดับอวิชชา

คำอธิบาย

ปัญญาในระดับอวิชชาทำงานไปในทางตรงกันข้ามกับที่ควรจะเป็นเสมอยอมรับศาสนาซึ่งอันที่จริงไม่ใช่ศาสนา และปฏิเสธศาสนาที่แท้จริง มนุษย์ในอวิชชาเข้าใจดวงวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่ว่าเป็นบุคคลธรรมดาสามัญ และยอมรับบุคคลสามัญว่าเป็นดวงวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาคิดว่าสัจธรรมคือความไม่จริง และยอมรับสิ่งที่ไม่จริงว่าเป็นสัจธรรม และดำเนินกิจกรรมทั้งหมดไปในวิถีทางที่ผิด ดังนั้นปัญญาของพวกนี้จึงอยู่ในระดับอวิชชา