ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 41

brāhmaṇa-kṣatriya-viśāṁ
śūdrāṇāṁ ca paran-tapa
karmāṇi pravibhaktāni
svabhāva-prabhavair guṇaiḥ
พฺราหฺมณ-กฺษตฺริย-วิศำ
ศูทฺราณำ จ ปรนฺ-ตป
กรฺมาณิ ปฺรวิภกฺตานิ
สฺวภาว-ปฺรภไวรฺ คุไณห์
พฺราหฺมณ — ของพราหมณ์ , กฺษตฺริยกฺษตฺริย, วิศามฺ — และ ไวศฺย, ศูทฺราณามฺ — ของ ศูทฺร, — และ, ปรมฺ-ตป — โอ้ ผู้ปราบศัตรู, กรฺมาณิ — กิจกรรม, ปฺรวิภกฺตานิ — แบ่งออก, สฺวภาว — ตามธรรมชาติของพวกเขา, ปฺรภไวห์ — เกิดจาก, คุไณห์ — โดยระดับต่างๆแห่งธรรมชาติวัตถุ

คำแปล

พฺราหฺมณ, กฺษตฺริย, ไวศฺย, และ ศูทฺร แบ่งออกตามคุณสมบัติที่เกิดจากธรรมชาติของตนเองตามระดับต่างๆทางวัตถุ โอ้ ผู้กำราบศัตรู