ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 42

śamo damas tapaḥ śaucaṁ
kṣāntir ārjavam eva ca
jñānaṁ vijñānam āstikyaṁ
brahma-karma svabhāva-jam
ศโม ทมสฺ ตปห์ เศาจํ
กฺษานฺติรฺ อารฺชวมฺ เอว จ
ชฺญานํ วิชฺญานมฺ อาสฺติกฺยํ
พฺรหฺม-กรฺม สฺวภาว-ชมฺ
ศมห์ — ความสงบ, ทมห์ — ควบคุมตนเอง, ตปห์ — ความสมถะ, เศาจมฺ — ความบริสุทธิ์, กฺษานฺติห์ — ความอดทน, อารฺชวมฺ — ความซื่อสัตย์, เอว — แน่นอน, — และ, ชฺญานมฺ — ความรู้, วิชฺญานมฺ — ปัญญา, อาสฺติกฺยมฺ — ศาสนา, พฺรหฺม — ของพราหมณ์ , กรฺม — หน้าที่, สฺวภาว-ชมฺ — เกิดจากธรรมชาติของตัวเขา

คำแปล

ความสงบ การควบคุมตนเองได้ ความสมถะ ความบริสุทธิ์ ความอดทน ความซื่อสัตย์ ความรู้ ปัญญา และการปฏิบัติตามหลักศาสนา สิ่งเหล่านี้คือคุณลักษณะตามธรรมชาติที่บรรดา พฺราหฺมณ (พราหมณ์) ถือปฏิบัติ