ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบแปด
บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ
โศลก 42
śamo damas tapaḥ śaucaṁ
kṣāntir ārjavam eva ca
jñānaṁ vijñānam āstikyaṁ
brahma-karma svabhāva-jam
kṣāntir ārjavam eva ca
jñānaṁ vijñānam āstikyaṁ
brahma-karma svabhāva-jam
ศโม ทมสฺ ตปห์ เศาจํ
กฺษานฺติรฺ อารฺชวมฺ เอว จ
ชฺญานํ วิชฺญานมฺ อาสฺติกฺยํ
พฺรหฺม-กรฺม สฺวภาว-ชมฺ
กฺษานฺติรฺ อารฺชวมฺ เอว จ
ชฺญานํ วิชฺญานมฺ อาสฺติกฺยํ
พฺรหฺม-กรฺม สฺวภาว-ชมฺ
ศมห์ — ความสงบ, ทมห์ — ควบคุมตนเอง, ตปห์ — ความสมถะ, เศาจมฺ — ความบริสุทธิ์, กฺษานฺติห์ — ความอดทน, อารฺชวมฺ — ความซื่อสัตย์, เอว — แน่นอน, จ — และ, ชฺญานมฺ — ความรู้, วิชฺญานมฺ — ปัญญา, อาสฺติกฺยมฺ — ศาสนา, พฺรหฺม — ของพราหมณ์ , กรฺม — หน้าที่, สฺวภาว-ชมฺ — เกิดจากธรรมชาติของตัวเขา
คำแปล
ความสงบ