ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 50

siddhiṁ prāpto yathā brahma
tathāpnoti nibodha me
samāsenaiva kaunteya
niṣṭhā jñānasya yā parā
สิทฺธึ ปฺราปฺโต ยถา พฺรหฺม
ตถาปฺโนติ นิโพธ เม
สมาเสไนว เกานฺเตย
นิษฺฐา ชฺญานสฺย ยา ปรา
สิทฺธิมฺ — ความสมบูรณ์, ปฺราปฺตห์ — บรรลุ, ยถา — เหมือน, พฺรหฺม — สูงสุด, ตถา — ดังนั้น, อาปฺโนติ — เขาบรรลุ, นิโพธ — พยายามเข้าใจ, เม — จากข้า, สมาเสน — โดยสรุป, เอว — แน่นอน, เกานฺเตย — โอ้ โอรสพระนาง กุนฺตี, นิษฺฐา — ระดับ, ชฺญานสฺย — ของความรู้, ยา — ซึ่ง, ปรา — ทิพย์

คำแปล

โอ้ โอรสพระนาง กุนฺตี จงเรียนรู้จากข้าว่า ผู้บรรลุถึงความสมบูรณ์เช่นนี้สามารถจะบรรลุถึงระดับสมบูรณ์สูงสุด พฺรหฺมนฺ ซึ่งเป็นระดับแห่งความรู้ที่สมบูรณ์สูงสุดด้วยการปฏิบัติเช่นนี้ได้อย่างไร บัดนี้ข้าจะสรุปให้ฟัง

คำอธิบาย

องค์ภควานฺทรงอธิบายแด่ อรฺชุน ว่าบุคคลจะสามารถบรรลุถึงระดับแห่งความสมบูรณ์สูงสุดจากการปฏิบัติหน้าที่การงานของตนได้อย่างไร ด้วยการปฏิบัติหน้าที่เพื่อบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าเขาจะบรรลุถึงระดับสูงสุดแห่ง พฺรหฺมนฺ เพียงแต่ต้องสละผลงานของตนเพื่อความพึงพอพระทัยขององค์ภควานฺ นั่นคือวิธีแห่งความรู้แจ้งแห่งตน ความสมบูรณ์แห่งความรู้ที่แท้จริงอยู่ที่การบรรลุถึงกฺฤษฺณจิตสำนึกที่บริสุทธิ์ ดังจะอธิบายในโศลกต่อๆไป