ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 59

yad ahaṅkāram āśritya
na yotsya iti manyase
mithyaiṣa vyavasāyas te
prakṛtis tvāṁ niyokṣyati
ยทฺ อหงฺการมฺ อาศฺริตฺย
น โยตฺสฺย อิติ มนฺยเส
มิไถฺยษ วฺยวสายสฺ เต
ปฺรกฺฤติสฺ ตฺวำ นิโยกฺษฺยติ
ยตฺ — หาก, อหงฺการมฺ — ของอหังการ, อาศฺริตฺย — ไปพึ่ง, น โยตฺเสฺย — ข้าจะไม่สู้รบ, อิติ — ดังนั้น, มนฺยเส — เธอคิด, มิถฺยา เอษห์ — เช่นนี้ผิดทั้งหมด, วฺยวสายห์ — ความมุ่งมั่น, เต — ของเธอ, ปฺรกฺฤติห์ — ธรรมชาติวัตถุ, ตฺวามฺ — เธอ, นิโยกฺษฺยติ — จะปฏิบัติ

คำแปล

หากไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำของข้า และไม่ต่อสู้ เธอจะถูกนำไปในทางที่ผิด ตามธรรมชาติของเธอแล้วเธอจะต้องต่อสู้ในสงคราม

คำอธิบาย

อรฺชุน ทรงเป็นทหารและเกิดจากธรรมชาติแห่งความเป็น กฺษตฺริย ดังนั้นหน้าที่โดยธรรมชาติคือการต่อสู้ แต่เนื่องจากอหังการจึงกลัวว่าเมื่อสังหารครูบาอาจารย์ เสด็จปู่ และบรรดาสหายจะได้รับผลบาป อันที่จริง อรฺชุน ทรงพิจารณาว่าตนเองเป็นเจ้านายแห่งการกระทำของตน ประหนึ่งว่าตนเองเป็นผู้กำกับผลดีและผลเสียของงานนี้ โดยลืมไปว่าองค์ภควานฺทรงประทับอยู่เคียงข้าง และทรงสอนให้ อรฺชุน ต่อสู้ นั่นคือการลืมของพันธวิญญาณ องค์ภควานฺทรงให้คำชี้นำว่าอะไรดีและอะไรไม่ดี เราเพียงแต่ต้องปฏิบัติกฺฤษฺณจิตสำนึกเพื่อบรรลุถึงความสมบูรณ์แห่งชีวิต ไม่มีผู้ใดมีความมั่นใจในชะตากรรมของตนเองเท่ากับพระองค์ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือรับเอาคำสั่งจากพระองค์และปฏิบัติตาม ไม่มีผู้ใดควรปฏิเสธคำสั่งขององค์ภควานฺหรือคำสั่งของพระอาจารย์ทิพย์ซึ่งเป็นผู้แทนของพระองค์เราควรปฏิบัติตามคำสั่งขององค์ภควานฺโดยไม่ลังเล เช่นนี้จะรักษาตัวเราให้ปลอดภัยภายใต้สถานการณ์ทั้งปวง