ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 7

niyatasya tu sannyāsaḥ
karmaṇo nopapadyate
mohāt tasya parityāgas
tāmasaḥ parikīrtitaḥ
นิยตสฺย ตุ สนฺนฺยาสห์
กรฺมโณ โนปปทฺยเต
โมหาตฺ ตสฺย ปริตฺยาคสฺ
ตามสห์ ปริกีรฺติตห์
นิยตสฺย — กำหนดไว้, ตุ — แต่, สนฺนฺยาสห์ — การเสียสละ, กรฺมณห์ — ของกิจกรรม, — ไม่เคย, อุปปทฺยเต — ควรได้, โมหาตฺ — ด้วยความหลง, ตสฺย — ของพวกเขา, ปริตฺยาคห์ — เสียสละ, ตามสห์ — ในระดับอวิชชา, ปริกีรฺติตห์ — ประกาศ

คำแปล

หน้าที่ที่กำหนดไว้ไม่ควรยกเลิก หากยกเลิกหน้าที่ที่กำหนดไว้เนื่องจากความหลง การเสียสละเช่นนี้กล่าวว่าอยู่ในระดับอวิชชา

คำอธิบาย

งานเพื่อความพึงพอใจทางวัตถุต้องยกเลิก แต่กิจกรรมที่ส่งเสริมให้ไปสู่กิจกรรมทิพย์ เช่น การปรุงอาหารเพื่อถวายแด่องค์ภควานฺและการรับประทานอาหารเหล่านี้ได้แนะนำให้ปฏิบัติ ได้กล่าวไว้ว่าบุคคลในระดับชีวิตสละโลกไม่ควรปรุงอาหารเพื่อตนเอง การปรุงอาหารเพื่อตนเองต้องห้ามแต่การปรุงอาหารเพื่อองค์ภควานฺมิได้ห้าม ในทำนองเดียวกัน สนฺนฺยาสี อาจปฏิบัติพิธีแต่งงานเพื่อช่วยให้สาวกของตนเจริญก้าวหน้าในกฺฤษฺณจิตสำนึก หากยกเลิกกิจกรรมเหล่านี้เข้าใจได้ว่าเขาปฏิบัติในระดับแห่งความมืด