ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบแปด
บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ
โศลก 7
niyatasya tu sannyāsaḥ
karmaṇo nopapadyate
mohāt tasya parityāgas
tāmasaḥ parikīrtitaḥ
karmaṇo nopapadyate
mohāt tasya parityāgas
tāmasaḥ parikīrtitaḥ
นิยตสฺย ตุ สนฺนฺยาสห์
กรฺมโณ โนปปทฺยเต
โมหาตฺ ตสฺย ปริตฺยาคสฺ
ตามสห์ ปริกีรฺติตห์
กรฺมโณ โนปปทฺยเต
โมหาตฺ ตสฺย ปริตฺยาคสฺ
ตามสห์ ปริกีรฺติตห์
นิยตสฺย — กำหนดไว้, ตุ — แต่, สนฺนฺยาสห์ — การเสียสละ, กรฺมณห์ — ของกิจกรรม, น — ไม่เคย, อุปปทฺยเต — ควรได้, โมหาตฺ — ด้วยความหลง, ตสฺย — ของพวกเขา, ปริตฺยาคห์ — เสียสละ, ตามสห์ — ในระดับอวิชชา, ปริกีรฺติตห์ — ประกาศ
คำแปล
หน้าที่ที่กำหนดไว้ไม่ควรยกเลิก
คำอธิบาย
งานเพื่อความพึงพอใจทางวัตถุต้องยกเลิก แต่กิจกรรมที่ส่งเสริมให้ไปสู่กิจกรรมทิพย์ เช่น การปรุงอาหารเพื่อถวายแด่องค์ภควานฺและการรับประทานอาหารเหล่านี้ได้แนะนำให้ปฏิบัติ ได้กล่าวไว้ว่าบุคคลในระดับชีวิตสละโลกไม่ควรปรุงอาหารเพื่อตนเอง การปรุงอาหารเพื่อตนเองต้องห้ามแต่การปรุงอาหารเพื่อองค์ภควานฺมิได้ห้าม ในทำนองเดียวกัน สนฺนฺยาสี อาจปฏิบัติพิธีแต่งงานเพื่อช่วยให้สาวกของตนเจริญก้าวหน้าในกฺฤษฺณจิตสำนึก หากยกเลิกกิจกรรมเหล่านี้เข้าใจได้ว่าเขาปฏิบัติในระดับแห่งความมืด