ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 72

kaccid etac chrutaṁ pārtha
tvayaikāgreṇa cetasā
kaccid ajñāna-sammohaḥ
praṇaṣṭas te dhanañ-jaya
กจฺจิทฺ เอตจฺ ฉฺรุตํ ปารฺถ
ตฺวไยกาเคฺรณ เจตสา
กจฺจิทฺ อชฺญาน-สมฺโมหห์
ปฺรณษฺฏสฺ เต ธนญฺ-ชย
กจฺจิตฺ — หรือไม่, เอตตฺ — นี้, ศฺรุตมฺ — ได้ยิน, ปารฺถ — โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา, ตฺวยา — โดยเธอ, เอก-อเคฺรณ — ด้วยความตั้งใจอย่างดี, เจตสา — ด้วยจิตใจ, กจฺจิตฺ — หรือไม่, อชฺญาน — แห่งอวิชชา, สมฺโมหห์ — ความหลง, ปฺรณษฺฏห์ — ปัดเป่า, เต — ของเธอ, ธนมฺ-ชย — โอ้ ผู้ชนะความร่ำรวย (อรฺชุน)

คำแปล

โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา โอ้ ผู้ชนะความร่ำรวย เธอได้ฟังด้วยความตั้งใจหรือเปล่า บัดนี้ทั้งอวิชชาและความหลงของเธอถูกขจัดออกไปหรือยัง

คำอธิบาย

องค์ภควานฺทรงทำตัวพระองค์ในฐานะที่เป็นพระอาจารย์ทิพย์ของ อรฺชุน ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ที่ทรงถาม อรฺชุน ว่าเข้าใจ ภควัท-คีตา ทั้งหมดอย่างถูกต้องดีหรือเปล่า หากไม่เข้าใจพระองค์ทรงพร้อมที่จะอธิบายอีกครั้งหนึ่ง ประเด็นไหนก็ได้หรือทั้ง ภควัท-คีตา ก็ได้หากจำเป็น อันที่จริงผู้ใดที่สดับฟัง ภควัท-คีตา จากพระอาจารย์ทิพย์ผู้เชื่อถือได้เหมือนกับองค์กฺฤษฺณหรือผู้แทนของพระองค์จะพบว่าอวิชชาทั้งหมดของตนถูกขจัดออกไป ภควัท-คีตา ไม่ใช่หนังสือธรรมดาที่เขียนโดยนักเขียนกวีนิพนธ์หรือนักเขียนนวนิยาย บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงเป็นผู้ตรัส ผู้ใดโชคดีที่ได้สดับฟังคำสอนเหล่านี้จากองค์กฺฤษฺณ หรือจากผู้แทนทิพย์ของพระองค์ที่เชื่อถือได้แน่นอนว่าจะเป็นบุคคลที่หลุดพ้น และหลุดออกจากความมืดแห่งอวิชชา