ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัท-คีตา

โศลก 34

akīrtiṁ cāpi bhūtāni
kathayiṣyanti te ’vyayām
sambhāvitasya cākīrtir
maraṇād atiricyate
อกีรฺตึ จาปิ ภูตานิ
กถยิษฺยนฺติ เต ’วฺยยามฺ
สมฺภาวิตสฺย จากีรฺติรฺ
มรณาทฺ อติริจฺยเต
อกีรฺติมฺ — เสียชื่อเสียง, — เช่นกัน, อปิ — อยู่เหนือ, ภูตานิ — ผู้คนทั้งหลาย, กถยิษฺยนฺติ — จะพูด, เต — ถึงเธอ, อวฺยยามฺ — ชั่วกาล, สมฺภาวิตสฺย — สำหรับผู้ที่เคยได้รับความเคารพนับถือ, — เช่นกัน, อกีรฺติห์ — เสียชื่อ, มรณาตฺ — มากกว่าความตาย, อติริจฺยเต — มากกว่า

คำแปล

ผู้คนจะกล่าวถึงเรื่องเสื่อมเสียเกียรติยศชื่อเสียงของเธอตลอดเวลา สำหรับผู้ที่เคยได้รับความเคารพนับถือนั้นการสูญเสียเกียรติเช่นนี้เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย

คำอธิบาย

องค์ศฺรีกฺฤษฺณทรงเป็นทั้งสหายและนักปราชญ์สำหรับ อรฺชุน บัดนี้องค์กฺฤษฺณทรงให้คำตัดสินสุดท้ายกับ อรฺชุน ที่ปฏิเสธการต่อสู้ โดยตรัสว่า อรฺชุน เอ๋ย หากเธอหนีไปจากสมรภูมิก่อนที่สงครามจะเริ่มขึ้นผู้คนจะเรียกเธอว่าเจ้าขี้ขลาด หากคิดว่าถูกประณามเช่นนี้แล้วเธอยังจะรักษาชีวิตได้ด้วยการหนีไปจากสมรภูมิ ข้าแนะนำว่าให้มาตายในสมรภูมิจะดีกว่า สำหรับผู้ที่เคยได้รับความเคารพนับถืออย่างเธอการเสื่อมเสียชื่อเสียงนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย ดังนั้นไม่ควรหลบหนีไปเนื่องมาจากการความกลัวตาย การตายอยู่ในสนามรบยังดีเสียกว่าเพราะจะช่วยให้พ้นจากการเสื่อมเสียชื่อเสียงที่ใช้ความเป็นเพื่อนของข้าไปในทางที่ผิด และเสียศักดิ์ศรีของตนเองในสังคม”

ดังนั้นคำตัดสินสุดท้ายขององค์ภควานฺ คือทรงให้ อรฺชุน ตายในสมรภูมิและไม่ถอนตัว