ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัท-คีตา

โศลก 35

bhayād raṇād uparataṁ
maṁsyante tvāṁ mahā-rathāḥ
yeṣāṁ ca tvaṁ bahu-mato
bhūtvā yāsyasi lāghavam
ภยาทฺ รณาทฺ อุปรตํ
มํสฺยนฺเต ตฺวำ มหา-รถาห์
เยษำ จ ตฺวํ พหุ-มโต
ภูตฺวา ยาสฺยสิ ลาฆวมฺ
ภยาตฺ — เนื่องมาจากความกลัว, รณาตฺ — จากสนามรบ, อุปรตมฺ — หยุด, มํสฺยนฺเต — พวกเขาจะพิจารณาว่า, ตฺวามฺ — ท่าน, มหา-รถาห์ — ขุนพลผู้ยิ่งใหญ่, เยษามฺ — ผู้ซึ่ง, — เช่นกัน, ตฺวมฺ — เธอ, พหุ-มตห์ — ในการประเมินอันยิ่งใหญ่, ภูตฺวา — ได้เป็น, ยาสฺยสิ — ท่านจะไป, ลาฆวมฺ — ลดคุณค่า

คำแปล

บรรดาขุนพลผู้ยิ่งใหญ่ที่เคยยกย่องนับถือในชื่อเสียงและเกียรติยศของเธอ จะคิดว่าเธอหนีจากสมรภูมิไปเพราะความกลัวเท่านั้น และจะพิจารณาว่าเธอนั้นไม่สำคัญ

คำอธิบาย

องค์ศฺรีกฺฤษฺณทรงให้คำตัดสินแด่ อรฺชุน ต่อไปว่า “จงอย่าคิดว่าขุนพลผู้ยิ่งใหญ่ เช่น ทุโรฺยธน กรฺณ และบุคคลอื่นๆที่นี้จะคิดว่าเธอจากสนามรบไปเพราะความเมตตาสงสารต่อญาติพี่น้องและพระอัยกา พวกเขาจะคิดว่าเธอหนีจากสนามรบไปเพราะความกลัวตายต่างหาก ดังนั้นการประเมินค่าอันสูงส่งในตัวเธอจะดิ่งลงนรก”