ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

กรฺม-โยค

โศลก 12

iṣṭān bhogān hi vo devā
dāsyante yajña-bhāvitāḥ
tair dattān apradāyaibhyo
yo bhuṅkte stena eva saḥ
อิษฺฏานฺ โภคานฺ หิ โว เทวา
ทาสฺยนฺเต ยชฺญ-ภาวิตาห์
ไตรฺ ทตฺตานฺ อปฺรทาไยโภฺย
โย ภุงฺกฺเต เสฺตน เอว สห์
อิษฺฏานฺ — ปรารถนา, โภคานฺ — ความจำเป็นของชีวิต, หิ — แน่นอน, วห์ — แด่ท่าน, เทวาห์ — เทวดา, ทาสฺยนฺเต — จะให้รางวัล, ยชฺญ-ภาวิตาห์ — ได้รับความพึงพอใจจากการปฎิบัติบูชา, ไตห์ — โดยพวกเขา, ทตฺตานฺ — สิ่งที่ให้, อปฺรทาย — ไม่มีการถวาย, เอภฺยห์ — แด่เหล่าเทวดา, ยห์ — ผู้ซึ่ง, ภุงฺกฺเต — มีความสุข, เสฺตนห์ — ขโมย, เอว — แน่นอน, สห์ — เขา

คำแปล

เหล่าเทวดาผู้ควบคุมสิ่งจำเป็นต่างๆสำหรับชีวิตได้รับความพึงพอพระทัยจากการปฏิบัติ ยชฺญ (การบูชา) จะจัดส่งสิ่งของจำเป็นทั้งหมดให้แด่พวกเธอ แต่ผู้ที่ได้รับความสุขจากของขวัญเหล่านี้โดยมิได้นำมาถวายคืนให้เทวดาถือว่าเป็นขโมยอย่างแน่นอน

คำอธิบาย

มวลเทวดาเป็นผู้แทนที่ได้รับมอบอำนาจจากบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าองค์วิษฺณุในการจัดส่ง ฉะนั้นเหล่าเทวดาต้องได้รับความพึงพอพระทัยจากการปฏิบัติ ยชฺญ ที่ได้กำหนดไว้ ในคัมภีร์พระเวทมี ยชฺญ ต่างๆที่ได้กำหนดไว้สำหรับมวลเทวดา แต่ว่าในที่สุดการบูชาทั้งหมดจะถวายให้บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า สำหรับผู้ที่ไม่เข้าใจว่าบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าคือใครนั้นจึงมีการแนะนำการบูชาเทวดา คัมภีร์พระเวทได้แนะนำ ยชฺญ ต่างๆตามลักษณะทางวัตถุของแต่ละบุคคล การบูชาเทวดาก็มีหลักพื้นฐานเหมือนกันคือตามคุณลักษณะที่แตกต่างกันไป ตัวอย่างเช่น ผู้ที่รับประทานเนื้อสัตว์จะได้รับคำแนะนำให้บูชาสัตว์ต่อหน้าเจ้าแม่กาลี รูปลักษณ์อันน่าสะพรึงกลัวของธรรมชาติวัตถุสำหรับผู้ที่อยู่ในระดับความดีได้แนะนำให้ปฏิบัติทิพย์บูชาแด่พระวิษฺณุ แต่ในที่สุดผลของ ยชฺญ ทั้งหมดจะค่อยๆส่งเสริมเราให้ไปอยู่ในสถานภาพทิพย์ สำหรับบุคคลทั่วไปอย่างน้อยที่สุด ยชฺญ ห้าอย่าง มีชื่อว่า ปญฺจ-มหา-ยชฺญ เป็นสิ่งจำเป็น

อย่างไรก็ตามเราควรทราบว่าสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตทั้งหมดที่สังคมมนุษย์ต้องการ เทวดาผู้เป็นตัวแทนขององค์ภควานฺทรงเป็นผู้จัดส่งและไม่มีผู้ใดสามารถผลิตอะไรขึ้นมาได้ ตัวอย่างเช่น อาหารทั้งหมดในสังคมมนุษย์ที่อยู่ในระดับความดีซึ่งรวมทั้งเมล็ดข้าว ผลไม้ ผัก นม น้ำตาล และอาหารสำหรับนักมังสะบริโภคด้วย เช่น เนื้อสัตว์ มนุษย์ไม่สามารถผลิตอะไรได้เลย มีตัวอย่างอีกเช่น ความร้อน แสง น้ำ ลม ฯลฯ ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตเช่นกัน สังคมมนุษย์ก็ไม่สามารถผลิตได้ถ้าไม่มีองค์ภควานฺจะไม่มีแสงอาทิตย์ แสงจันทร์ ฝน และลม ฯลฯ หากขาดสิ่งเหล่านี้จะไม่มีใครสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ดังนั้นชีวิตเราจึงขึ้นอยู่กับการจัดส่งสิ่งต่างๆจากองค์ภควานฺ แม้แต่โรงงานผู้ผลิตซึ่งต้องการวัตถุดิบมากมาย เช่น โลหะ กำมะถัน เมอร์คิวรี่ แมงกานีส และสิ่งจำเป็นอื่นๆอีกมาก ทั้งหมดนี้ผู้แทนขององค์ภควานฺทรงเป็นผู้จัดส่งให้ด้วยจุดมุ่งหมาย เพื่อให้เราได้ใช้สิ่งต่างๆอย่างเหมาะสมในการที่จะรักษาสุขภาพพลานามัยให้ดีเพื่อความรู้แจ้งแห่งตน และนำเราไปสู่จุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิต นั่นคือเสรีภาพจากการดิ้นรนทางวัตถุเพื่อความอยู่รอด จุดมุ่งหมายของชีวิตนี้สามารถบรรลุได้ด้วยการปฏิบัติ ยชฺญ หากเราลืมจุดมุ่งหมายของชีวิตมนุษย์และได้แต่รับเอาสิ่งของต่างๆจากผู้แทนขององค์ภควานฺเพื่อสนองประสาทสัมผัสตนเอง ก็จะถูกพันธนาการมากยิ่งขึ้นในความเป็นอยู่ทางวัตถุ ซึ่งไม่ใช่จุดมุ่งหมายของการสร้างเราจึงเป็นขโมยอย่างแน่นอน ดังนั้นเราต้องถูกลงโทษตามกฎแห่งธรรมชาติวัตถุ ในสังคมโจรจะไม่มีวันมีความสุขเพราะว่าพวกโจรไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต โจรหยาบหรือนักวัตถุนิยมไม่มีจุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิต พวกโจรมุ่งแต่จะสนองประสาทสัมผัสและไม่มีความรู้ว่าจะปฏิบัติ ยชฺญ อย่างไร อย่างไรก็ดีองค์ไจตนฺย ได้ทรงสถาปนาการปฏิบัติ ยชฺญ ที่ง่ายที่สุดเรียกว่า สงฺกีรฺตน-ยชฺญ ซึ่งไม่ว่าใครในโลกก็สามารถปฏิบัติได้หากยอมรับในหลักการของกฺฤษฺณจิตสำนึก