ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

กรฺม-โยค

โศลก 13

yajña-śiṣṭāśinaḥ santo
mucyante sarva-kilbiṣaiḥ
bhuñjate te tv aghaṁ pāpā
ye pacanty ātma-kāraṇāt
ยชฺญ-ศิษฺฏาศินห์ สนฺโต
มุจฺยนฺเต สรฺว-กิลฺพิไษห์
ภุญฺชเต เต ตฺวฺ อฆํ ปาปา
เย ปจนฺตฺยฺ อาตฺม-การณาตฺ
ยชฺญ-ศิษฺฏ — อาหารที่รับประทานหลังจากการปฎิบัติ ยชฺญ, อศินห์ — ผู้รับประทาน, สนฺตห์ — สาวก, มุจฺยนฺเต — ได้รับการปลดเปลื้อง, สรฺว — ทุกชนิด, กิลฺพิไษห์ — จากความบาป, ภุญฺชเต — ความสุข, เต — พวกเขา, ตุ — แต่, อฆมฺ — บาปที่เศร้าโศก, ปาปาห์ — ผู้ทำบาป, เย — ผู้ซึ่ง, ปจนฺติ — ปรุงอาหาร, อาตฺม-การณาตฺ — เพื่อความสุขทางประสาทสัมผัส

คำแปล

สาวกขององค์ภควานได้รับการปลดเปลื้องจากบาปทั้งปวงเพราะว่ารับประทานอาหารที่ถวายเพื่อเป็นการบูชาก่อน บุคคลอื่นที่ปรุงอาหารเพื่อความสุขทางประสาทสัมผัสของตนเองนั้น แน่นอนว่าได้รับประทานแต่ความบาปเท่านั้น

คำอธิบาย

สาวกขององค์ภควานฺ หรือบุคคลที่อยู่ในกฺฤษฺณจิตสำนึกเรียกว่า สนฺต พวกท่านอยู่ในความรักกับองค์ภควานฺเสมอ ดังที่ได้กล่าวไว้ใน พฺรหฺม-สํหิตา (5.38) เปฺรมาญฺชน-จฺฉุริต-ภกฺติ-วิโลจเนน สนฺตห์ สไทว หฺฤทเยษุ วิโลกยนฺติ สนฺต อยู่ในความรักอย่างแน่นแฟ้นกับบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าองค์โควินฺท (ผู้ให้ความสุขทั้งปวง) หรือองค์มุกุนฺท (ผู้ให้อิสรภาพ) หรือองค์กฺฤษฺณ(ผู้มีเสน่ห์สูงสุด) อยู่เสมอและไม่สามารถรับเอาสิ่งใดที่ไม่ได้ถวายให้องค์ภควานฺก่อน ฉะนั้นสาวกเหล่านี้ปฏิบัติ ยชฺญ ในระดับต่างๆแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้อยู่เสมอ เช่น ศฺรวณมฺ, กีรฺตนมฺ, สฺมรณมฺ, อรฺจนมฺ ฯลฯ และการปฏิบัติ ยชฺญ เหล่านี้จะคุ้มครองท่านให้อยู่ห่างจากมลทินแห่งการคบหาสมาคมที่เป็นบาปในโลกวัตถุทุกชนิด ผู้ที่ปรุงอาหารเพื่อตนเองหรือเพื่อสนองประสาทสัมผัสแห่งตนไม่เพียงแต่เป็นขโมยเท่านั้น หากแต่ยังเป็นผู้ที่รับประทานเอาความบาปทุกชนิดเข้าไปด้วย หากเป็นทั้งขโมยและคนบาปจะมีความสุขได้อย่างไร มันเป็นไปไม่ได้ ฉะนั้นเพื่อให้ประชากรมีความสุขในทุกๆด้านจึงต้องได้รับการสอนให้ปฏิบัติวิธีการง่ายๆ คือ สงฺกีรฺตน-ยชฺญ ในกฺฤษฺณจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์ มิฉะนั้นโลกนี้ก็จะไม่มีความสงบหรือความสุข