ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ ห้า
กรฺม-โยค การปฏิบัติในกฺฤษฺณจิตสำนึก
โศลก 16
jñānena tu tad ajñānaṁ
yeṣāṁ nāśitam ātmanaḥ
teṣām āditya-vaj jñānaṁ
prakāśayati tat param
yeṣāṁ nāśitam ātmanaḥ
teṣām āditya-vaj jñānaṁ
prakāśayati tat param
ชฺญาเนน ตุ ตทฺ อชฺญานํ
เยษำ นาศิตมฺ อาตฺมนห์
เตษามฺ อาทิตฺย-วชฺ ชฺญานํ
ปฺรกาศยติ ตตฺ ปรมฺ
เยษำ นาศิตมฺ อาตฺมนห์
เตษามฺ อาทิตฺย-วชฺ ชฺญานํ
ปฺรกาศยติ ตตฺ ปรมฺ
ชฺญาเนน — ด้วยความรู้, ตุ — แต่, ตตฺ — นั้น, อชฺญานมฺ — อวิชชา, เยษามฺ — ของเขา, นาศิตมฺ — ถูกทำลาย, อาตฺมนห์ — ของสิ่งมีชีวิต, เตษามฺ — ของพวกเขา, อาทิตฺย-วตฺ — เหมือนกับดวงอาทิตย์ขึ้น, ชฺญานมฺ — ความรู้, ปฺรกาศยติ — เปิดเผย, ตตฺ ปรมฺ — กฺฤษฺณจิตสำนึก
คำแปล
อย่างไรก็ดี
คำอธิบาย
บุคคลที่ลืมองค์กฺฤษฺณต้องเกิดความสับสนอย่างแน่นอน แต่บุคคลที่อยู่ในกฺฤษฺณจิตสำนึกจะไม่สับสนเลย ได้กล่าวไว้ใน ภควัท-คีตา ว่า สรฺวํ ชฺญาน-ปฺลเวน, ชฺญานาคฺนิห์ สรฺว-กรฺมาณิ และ น หิ ชฺญาเนน สทฺฤศมฺ ความรู้เป็นที่น่าสรรเสริญอย่างยิ่งเสมอ และความรู้นั้นคืออะไร ความรู้ที่สมบูรณ์ได้รับเมื่อเขาศิโรราบต่อองค์กฺฤษฺณ ดังที่ได้กล่าวไว้ในบทที่เจ็ด โศลกที่ 19 ว่า พหูนำ ชนฺมนามฺ อนฺเต ชฺญานวานฺ มำ ปฺรปทฺยเต หลังจากที่ได้ผ่านมาหลายต่อหลายชาติ เมื่อความรู้สมบูรณ์เขาจะศิโรราบต่อองค์กฺฤษฺณ หรือเมื่อมาถึงกฺฤษฺณจิตสำนึกทุกสิ่งทุกอย่างจะเปิดเผยต่อเขาเสมือนทุกสิ่งทุกอย่างเปิดเผยโดยพระอาทิตย์ในเวลากลางวัน สิ่งมีชีวิตสับสนในหลายๆด้าน ตัวอย่างเช่น เมื่อคิดอย่างไม่มีพิธีรีตองว่าตัวเขาเป็นองค์ภควานฺเขาได้ตกลงสู่หลุมพรางสุดท้ายแห่งอวิชชา ความจริงแล้วหากสิ่งมีชีวิตเป็นองค์ภควานฺแล้วจะสับสนด้วยอวิชชาได้อย่างไร องค์ภควานฺทรงสับสนด้วยอวิชชาได้เช่นนั้นหรือ หากเป็นเช่นนั้นอวิชชาหรือซาตานก็ยิ่งใหญ่ไปกว่าองค์ภควานฺ ความรู้ที่แท้จริงรับได้จากบุคคลผู้อยู่ในกฺฤษฺณจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์ ฉะนั้นเราต้องค้นหาพระอาจารย์ทิพย์ผู้เชื่อถือได้นี้และภายใต้การแนะนำของท่าน เราเรียนรู้ว่า กฺฤษฺณจิตสำนึกคืออะไรเพราะกฺฤษฺณจิตสำนึกจะผลักดันอวิชชาทั้งหมดให้ออกไปอย่างแน่นอน เหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ผลักดันความมืดได้ฉันใด แม้ว่าบุคคลอาจมีความรู้อย่างสมบูรณ์ว่าตัวเขาไม่ใช่ร่างกายแต่เป็นทิพย์เหนือร่างกายนี้ เขาอาจจะไม่สามารถแยกแยะระหว่างอนุวิญญาณและอภิวิญญาณได้ อย่างไรก็ดีเขาสามารถรู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้เป็นอย่างดีหากยินดีไปพึ่งพระอาจารย์ทิพย์ผู้เชื่อถือได้ที่มีกฺฤษฺณจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์ เขาสามารถรู้ถึงองค์ภควานฺและความสัมพันธ์ของเขากับพระองค์ได้เมื่อมาพบผู้แทนของพระองค์จริงๆ ผู้แทนขององค์ภควานฺจะไม่อ้างตนเองว่าเป็น ภควานฺ แม้ว่าผู้คนจะให้ความเคารพบูชาท่านทุกอย่างเสมือนดัง ภควานฺ เพราะว่าท่านมีความรู้แห่งองค์ภควานฺ เราต้องเรียนรู้ถึงข้อแตกต่างระหว่างองค์ภควานและสิ่งมีชีวิต ดังนั้นองค์ศฺรี กฺฤษฺณตรัสไว้ในบทที่สอง (2.12) ว่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นปัจเจกบุคคล และองค์ภควานฺก็ทรงเป็นปัจเจกบุคคลเช่นเดียวกัน พวกเขาเป็นปัจเจกบุคคลในอดีต เป็นปัจเจกบุคคลในปัจจุบัน และจะยังคงเป็นปัจเจกบุคคลต่อไปในอนาคตแม้หลังจากหลุดพ้นแล้ว ในเวลากลางคืนเราเห็นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่ในความมืด แต่ในเวลากลางวันเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นเราจะเห็นทุกสิ่งทุกอย่างตามรูปพรรณอันแท้จริงของทุกสิ่งทุกอย่าง รูปพรรณและความเป็นปัจเจก บุคคลในชีวิตทิพย์คือความรู้ที่แท้จริง