ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ ห้า

กรฺม-โยค การปฏิบัติในกฺฤษฺณจิตสำนึก

โศลก 8-9

naiva kiñcit karomīti
yukto manyeta tattva-vit
paśyañ śṛṇvan spṛśañ jighrann
aśnan gacchan svapañ śvasan
ไนว กิญฺจิตฺ กโรมีติ
ยุกฺโต มเนฺยต ตตฺตฺว-วิตฺ
ปศฺยญฺ ศฺฤณฺวนฺ สฺปฺฤศญฺ ชิฆฺรนฺนฺ
อศฺนนฺ คจฺฉนฺ สฺวปญฺ ศฺวสนฺ
pralapan visṛjan gṛhṇann
unmiṣan nimiṣann api
indriyāṇīndriyārtheṣu
vartanta iti dhārayan
ปฺรลปนฺ วิสฺฤชนฺ คฺฤหฺณนฺนฺ
อุนฺมิษนฺ นิมิษนฺนฺ อปิ
อินฺทฺริยาณีนฺทฺริยารฺเถษุ
วรฺตนฺต อิติ ธารยนฺ
— ไม่, เอว — แน่นอน, กิญฺจิตฺ — สิ่งใดๆ, กโรมิ — ข้าพเจ้าทำ, อิติ — ดังนั้น, ยุกฺตห์ — ปฏิบัติอยู่ในจิตสำนึกทิพย์, มเนฺยต — คิด, ตตฺตฺว-วิตฺ — ผู้ที่ทราบความจริง, ปศฺยนฺ — เห็น, ศฺฤณฺวนฺ — ได้ยิน, สฺปฺฤศนฺ — สัมผัส, ชิฆฺรนฺ — กลิ่น, อศฺนนฺ — รับประทาน, คจฺฉนฺ — ไป, สฺวปนฺ — ฝัน, ศฺวสนฺ — หายใจ, ปฺรลปนฺ — พูด, วิสฺฤชนฺ — ยกเลิก, คฺฤหฺณนฺ — ยอมรับ, อุนฺมิษนฺ — เปิด, นิมิษนฺ — ปิด, อปิ — ถึงแม้ว่า, อินฺทฺริยาณิ — ประสาทสัมผัส, อินฺทฺริย-อรฺเถษุ — ในการสนองประสาทสัมผัส, วรฺตนฺเต — ปล่อยให้พวกเขาปฏิบัติ, อิติ — ดังนั้น, ธารยนฺ — พิจารณา

คำแปล

บุคคลผู้อยู่ในจิตสำนึกทิพย์ แม้ปฏิบัติอยู่ในการเห็น ได้ยิน สัมผัส ดมกลิ่น รับประทาน เคลื่อนไหวไปมา นอน และหายใจ ทราบดีอยู่ภายในตัวเสมอว่าอันที่จริงตนเองไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะว่าขณะที่กำลังพูด กำลังถ่าย กำลังรับ หรือกำลังเปิด-ปิดตา เขาทราบเสมอว่าประสาทสัมผัสวัตถุเท่านั้นที่ปฏิบัติอยู่กับรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และตัวเขาเองอยู่ห่างจากสิ่งเหล่านี้

คำอธิบาย

บุคคลในกฺฤษฺณจิตสำนึกมีความเป็นอยู่ที่บริสุทธิ์ ฉะนั้นท่านไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับงานใดๆที่ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยทั้งใกล้และไกลห้าประการคือ ผู้กระทำงาน สถานการณ์ ความพยายาม และโชคลาภ ที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าท่านปฏิบัติในการรับใช้ทิพย์ด้วยความรักต่อองค์กฺฤษฺณ ถึงแม้ดูเหมือนว่าปฏิบัติด้วยร่างกายและประสาทสัมผัสท่านก็รู้สำนึกอยู่เสมอถึงสถานภาพอันแท้จริง ในการปฏิบัติทิพย์ในวัตถุจิตสำนึกประสาทสัมผัสปฏิบัติเพื่อสนองประสาทสัมผัสของตนเอง แต่ในกฺฤษฺณจิตสำนึกประสาทสัมผัสปฏิบัติเพื่อสนองประสาทสัมผัสขององค์กฺฤษฺณให้ทรงพอพระทัย ดังนั้นบุคคลผู้มีกฺฤษฺณจิตสำนึกจะเป็นอิสระอยู่เสมอ ถึงแม้จะดูเหมือนว่าตัวท่านปฏิบัติอยู่ในภารกิจของประสาทสัมผัส กิจกรรมต่างๆ เช่น การเห็นและได้ยินเป็นการปฏิบัติของประสาทสัมผัสเพื่อให้ได้ความรู้ขณะที่การเคลื่อนไหว การพูด การขับถ่าย ฯลฯ เป็นการปฏิบัติของประสาทสัมผัสเพื่อทำงาน บุคคลผู้มีกฺฤษฺณจิตสำนึกไม่มีวันได้รับผลกระทบจากการปฏิบัติของประสาทสัมผัส ท่านไม่สามารถปฏิบัติสิ่งใดนอกจากการรับใช้องค์ภควานฺ เพราะทราบดีว่าตัวท่านเป็นผู้รับใช้นิรันดรขององค์กฺฤษฺณ