สุ-หฺฤตฺ — แด่ผู้ปรารถนาดีโดยธรรมชาติ, มิตฺร — ผู้มีบุญคุณด้วยความรัก, อริ — ศัตรู, อุทาสีน — เป็นกลางระหว่างคู่ปรปักษ์, มธฺย-สฺถ — ผู้ปรองดองระหว่างคู่ปรปักษ์, เทฺวษฺย — ผู้อิจฉา, พนฺธุษุ — และญาติหรือผู้ปรารถนาดี, สาธุษุ — แด่นักบุญ, อปิ — รวมทั้ง, จ — และ, ปาเปษุ — แด่คนบาป, สม-พุทฺธิห์ — มีปัญญาเสมอภาค, วิศิษฺยเต — สูงขึ้นไปอีก