ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เจ็ด

ความรู้แห่งสัจธรรม

โศลก 27

icchā-dveṣa-samutthena
dvandva-mohena bhārata
sarva-bhūtāni sammohaṁ
sarge yānti paran-tapa
อิจฺฉา-เทฺวษ-สมุตฺเถน
ทฺวนฺทฺว-โมเหน ภารต
สรฺว-ภูตานิ สมฺโมหํ
สรฺเค ยานฺติ ปรนฺ-ตป
อิจฺฉา — ความปรารถนา, เทฺวษ — และความเกลียด, สมุตฺเถน — เกิดจาก, ทฺวนฺทฺว — สิ่ง คู่, โมเหน — ด้วยความหลง, ภารต — โอ้ ผู้สืบราชวงศ์ ภรต, สรฺว — ทั้งหมด, ภูตานิ — สิ่งมีชีวิต, สมฺโมหมฺ — อยู่ในความหลง, สรฺเค — ขณะเกิด, ยานฺติ — ไป, ปรมฺ-ตป — โอ้ ผู้กำราบศัตรู

คำแปล

โอ้ ผู้สืบราชวงศ์ ภรต โอ้ ผู้กำราบศัตรู สิ่งมีชีวิตทั้งหลายเกิดอยู่ในความหลงสับสนอยู่กับสิ่งคู่ ซึ่งเกิดมาจากความต้องการและความเกลียดชัง

คำอธิบาย

สถานภาพพื้นฐานอันแท้จริงของสิ่งมีชีวิตคืออยู่ภายใต้การดูแลขององค์ภควานฺเช่นนี้เท่ากับอยู่ในความรู้ที่บริสุทธิ์ เมื่อหลงผิดแยกออกจากความรู้ที่บริสุทธิ์นี้เขาจะถูกพลังงานแห่งความหลงควบคุมทำให้ไม่เข้าใจองค์ภควานฺ พลังงานแห่งความหลงปรากฏอยู่ในสิ่งคู่เช่นความต้องการและความเกลียดชัง เนื่องมาจากสองสิ่งนี้บุคคลในอวิชชาจึงต้องการกลายมาเป็นหนึ่งเดียวกับองค์ภควานฺ และอิจฉาองค์กฺฤษฺณที่เป็นบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า สาวกผู้บริสุทธิ์จะไม่หลงผิดหรือมีมลทินจากความต้องการและความเกลียดชังเช่นนี้จึงสามารถเข้าใจองค์ศฺรี กฺฤษฺณที่ทรงปรากฏด้วยพลังงานเบื้องสูงของพระองค์แต่พวกที่หลงผิดอยู่กับสิ่งคู่และอวิชชาคิดว่าองค์ภควานฺทรงถูกสร้างขึ้นด้วยพลังงานวัตถุ นี่คือความอับโชค บุคคลผู้หลงผิดเหล่านี้มีลักษณะอาการที่อิงอาศัยอยู่ในสิ่งคู่เช่นความเสียเกียรติและความมีเกียรติ ความทุกข์และความสุข เพศหญิงและเพศชาย ความดีและความชั่ว ความยินดีและความเจ็บปวด ฯลฯ คิดว่า “นี่คือภรรยาของข้า นี่คือบ้านของข้า ข้าคือเจ้าแห่งบ้านนี้ ข้าคือสามีของภรรยาคนนี้” สิ่งเหล่านี้คือสิ่งคู่แห่งความหลงผิด พวกที่หลงผิดด้วยสิ่งคู่อยู่ในความโง่อย่างบริบูรณ์ ดังนั้นจึงไม่สามารถเข้าใจองค์ภควานฺ