ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ แปด
การบรรลุถึงองค์ภควานฺ
โศล 1:อรฺชุน ตรัสถามว่า โอ้ องค์ภควานฺของข้า โอ้ บุคคลสูงสุด พฺรหฺมนฺ คืออะไร ตัวชีวิตคืออะไร กิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุคืออะไร ปรากฏการณ์ทางธรรมชาตินี้คืออะไร และเหล่าเทวดาคือใคร ได้โปรดกรุณาอธิบายให้ข้าพเจ้าด้วย
โศล 2:ใครคือพระเจ้าแห่งการบูชา พระองค์ทรงประทับอยู่ในร่างกายได้อย่างไร โอ้ มธุสูทน และขณะที่กำลังจะตายพวกที่ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้จะสามารถรู้ถึงพระองค์ได้อย่างไร
โศล 3:องค์ภควานตรัสว่า ดวงชีวิตทิพย์ที่ไม่มีวันถูกทำลายเรียกว่า พฺรหฺมนฺ และธรรมชาตินิรันดรของเขาเรียกว่า อธฺยาตฺม หรือดวงชีวิต กิจกรรมเกี่ยวกับการพัฒนาร่างกายวัตถุของสิ่งมีชีวิตเรียกว่ากรรม (กรฺม) หรือกิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุ
โศล 4:โอ้ ผู้ยอดเยี่ยมในบรรดาดวงชีวิต ธรรมชาติวัตถุที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาเรียกว่า อธิภูต (ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ) รูปลักษณ์จักรวาลขององค์ภควานซึ่งรวมถึงเทวดาทั้งหลาย เช่น เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เรียกว่า อธิไทว และข้าองค์ภควานสูงสุดซึ่งมีอภิวิญญาณผู้ประทับอยู่ภายในหัวใจของทุกชีวิตเป็นผู้แทนเรียกว่า อธิยชฺญ (พระเจ้าแห่งการบูชา)
โศล 5:และผู้ใดที่ในบั้นปลายชีวิต ออกจากร่างกายโดยระลึกถึงข้าเพียงผู้เดียวจะบรรลุถึงธรรมชาติของข้าโดยทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย
โศล 6:ไม่ว่าจิตสำนึกระลึกถึงอะไรขณะที่ออกจากร่าง โอ้ โอรสพระนาง กุนฺตี เขาจะได้รับสิ่งนั้นอย่างแน่นอน
โศล 7:ฉะนั้น โอ้ อรฺชุน เธอควรระลึกถึงข้าในรูปลักษณ์องค์กฺฤษฺณอยู่เสมอ และในขณะเดียวกันก็ปฏิบัติหน้าที่ในการต่อสู้ที่ได้กำหนดไว้โดยอุทิศกิจกรรมต่างๆของเธอแด่ข้า จิตใจและปัญญาตั้งมั่นอยู่ที่ข้า เธอจะบรรลุถึงข้าโดยไม่ต้องสงสัย
โศล 8:ผู้ทำสมาธิอยู่ที่ข้าในฐานะองค์ภควานฺ จิตใจระลึกถึงข้าอยู่ตลอดเวลาโดยไม่เบี่ยงเบนจากวิถีทาง โอ้ ปารฺถ เขาจะมาถึงข้าอย่างแน่นอน
โศล 9:เราควรทำสมาธิที่องค์ภควานฺในฐานะที่ทรงเป็นผู้รอบรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ทรงเป็นผู้อาวุโสที่สุด ทรงเป็นผู้ควบคุม ทรงเล็กกว่าสิ่งที่เล็กที่สุด ทรงเป็นผู้ดำรงรักษาทุกสิ่งทุกอย่าง ทรงอยู่เหนือแนวคิดทางวัตถุทั้งปวง ไม่สามารถมองเห็นได้ และทรงเป็นบุคคลอยู่เสมอ พระองค์ทรงเจิดจรัสเหมือนดวงอาทิตย์ และทรงเป็นทิพย์เหนือธรรมชาติวัตถุ
โศล 10:คนที่ขณะตายตั้งมั่นลมปราณชีวิตอยู่ระหว่างคิ้วทั้งสอง และด้วยพลังแห่งโยคะ พร้อมทั้งจิตใจที่ไม่เบี่ยงเบน ปฏิบัติการระลึกถึงองค์ภควานฺด้วยการอุทิศตนเสียสละอย่างสมบูรณ์นั้น แน่นอนว่าจะบรรลุถึงบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า
โศล 11:บุคคลผู้รอบรู้คัมภีร์พระเวทเปล่งเสียง โอํ-การ และเป็นนักปราชญ์ยิ่งใหญ่ในระดับชีวิตสละโลก บรรลุถึง พฺรหฺมนฺ ด้วยปรารถนาความสมบูรณ์เช่นนี้ เขาประพฤติพรหมจรรย์ บัดนี้ข้าจะอธิบายแด่เธอถึงวิธีการโดยสรุปที่เขาอาจบรรลุถึงความหลุดพ้น
โศล 12:สภาวะโยคะ คือ การไม่ยึดติดกับการปฏิบัติทางประสาทสัมผัสทั้งหมด ปิดประตูประสาทสัมผัสทั้งหมด ตั้งจิตมั่นอยู่ที่หัวใจ และกำหนดลมปราณชีวิตอยู่ที่บนศีรษะ เขาสถิตตนเองอยู่ในโยคะ
โศล 13:หลังจากสถิตในการปฏิบัติโยคะนี้และเปล่งเสียงอันศักดิ์สิทธิ์ โอํ ซึ่งเป็นการผสมอักษรที่สูงสุด หากเขาคิดถึงบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า และออกจากร่างนี้ไป แน่นอนว่าจะบรรลุถึงดาวเคราะห์ทิพย์
โศล 14:สำหรับผู้ที่ระลึกถึงข้าอยู่ตลอดเวลาโดยไม่เบี่ยงเบนจะบรรลุถึงข้าโดยง่ายดาย เนื่องจากเขาปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้อยู่เสมอ โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา
โศล 15:หลังจากบรรลุถึงข้าแล้วบรรดาดวงวิญญาณยิ่งใหญ่ผู้เป็นโยคีแห่งการอุทิศตนเสียสละจะไม่กลับมายังโลกที่ไม่ถาวรนี้อีก ซึ่งเต็มไปด้วยความทุกข์นานัปการเพราะพวกเขาบรรลุถึงความสมบูรณ์สูงสุด
โศล 16:จากดาวเคราะห์สูงสุดในโลกวัตถุลงไปถึงดาวเคราะห์ต่ำสุด ทั้งหมดเป็นสถานที่แห่งความทุกข์ที่มีการเกิดและการตายซ้ำซาก แต่ผู้ที่บรรลุถึงพระตำหนักของข้า โอ้ โอรสพระนาง กุนฺตี จะไม่กลับมาเกิดอีก
โศล 17:จากการคำนวณของมนุษย์ หนึ่งพันรอบรวมกันเป็นหนึ่งวันของพระพรหม และระยะเวลาเดียวกันนี้ก็เป็นหนึ่งคืนของพระพรหม
โศล 18:ในตอนเริ่มต้นวันของพระพรหมสิ่งมีชีวิตทั้งหลายปรากฏออกมาจากสภาวะที่ไม่ปรากฏ หลังจากนั้นเมื่อตกตอนกลางคืนพวกเขาก็กลืนเข้าไปในการไม่ปรากฏอีกครั้งหนึ่ง
โศล 19:เมื่อเวลากลางวันของพระพรหมมาถึงสิ่งมีชีวิตทั้งหมดก็ปรากฏครั้งแล้วครั้งเล่า และเมื่อตอนกลางคืนของพระพรหมมาถึงพวกเขาก็ถูกทำลายไปอย่างช่วยไม่ได้
โศล 20:ถึงกระนั้นยังมีอีกธรรมชาติหนึ่งที่ไม่ปรากฏ เป็นอมตะ และเป็นทิพย์ อยู่เหนือวัตถุที่ปรากฏและไม่ปรากฏนี้ เป็นสถานที่สูงสุด และไม่มีวันถูกทำลาย เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ถูกทำลายส่วนนั้นยังคงเหมือนเดิม
โศล 21:สถานที่ซึ่ง เวทานฺติสฺตฺ (ผู้รู้พระเวท) อธิบายว่าไม่ปรากฏ ไม่มีข้อผิดพลาด และเป็นจุดมุ่งหมายสูงสุด สถานที่ซึ่งเมื่อไปถึงแล้วเขาจะไม่กลับมาอีก นั่นคือพระตำหนักสูงสุดของข้า
โศล 22:บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าผู้ที่ยิ่งใหญ่กว่าทุกๆคน บรรลุถึงได้ด้วยการอุทิศตนเสียสละที่บริสุทธิ์ แม้ว่าทรงประทับอยู่ที่พระตำหนักของพระองค์ พระองค์ยังทรงแผ่กระจายไปทั่วและทุกสิ่งทุกอย่างสถิตในพระองค์
โศล 23:โอ้ ผู้ยอดเยี่ยมแห่ง ภารต บัดนี้ข้าจะอธิบายแด่เธอถึงช่วงเวลาต่างๆซึ่งเมื่อล่วงลับไปจากโลกนี้โยคีจะกลับหรือไม่กลับมาอีก
โศล 24:พวกที่รู้ พฺรหฺมนฺ สูงสุดบรรลุถึงจุดสูงสุดนั้นด้วยการออกไปจากโลกในระหว่างช่วงเวลาที่เจ้าแห่งไฟมีอิทธิพล ในแสงสว่าง ในเวลาที่เป็นมงคลแห่งวัน ระหว่างปักษ์ข้างขึ้น หรือระหว่างหกเดือนเมื่อดวงอาทิตย์โคจรไปทางทิศเหนือ
โศล 25:โยคีผู้จากโลกนี้ไปในเวลากลางคืนระหว่างที่มีควัน ในปักษ์ข้างแรมหรือในหกเดือนที่ดวงอาทิตย์ผ่านไปทางทิศใต้โคจรไปทางดวงจันทร์จะต้องกลับมาอีก
โศล 26:ตามความเห็นของคัมภีร์พระเวทมีวิธีในการจากโลกนี้ไปสองวิธี วิธีที่หนึ่งจากไปในแสงสว่าง และอีกวิธีหนึ่งจากไปในความมืด เมื่อผู้ใดจากไปในแสงสว่างเขาไม่ต้องกลับมา แต่เมื่อผู้ใดจากไปในความมืดเขาจะกลับมา
โศล 27:ถึงแม้สาวกทราบสองวิธีนี้ โอ้ อรฺชุน พวกเขาไม่สับสน ดังนั้นจงตั้งมั่นตลอดเวลาอยู่ในการอุทิศตนเสียสละ
โศล 28:บุคคลผู้รับเอาวิถีแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้มาปฏิบัติจะไม่สูญเสียผลที่ได้รับจากการศึกษาคัมภีร์พระเวท ปฏิบัติพิธีบูชา ปฏิบัติความเพียร ให้ทาน หรือแสวงหาปรัชญาความรู้และกิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุ เพียงแต่ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้เขาจะบรรลุถึงสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด และในที่สุดจะบรรลุถึงพระตำหนักนิรันดรสูงสุด