ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควานฺ

โศลก 13

oṁ ity ekākṣaraṁ brahma
vyāharan mām anusmaran
yaḥ prayāti tyajan dehaṁ
sa yāti paramāṁ gatim
โอํ อิตฺยฺ เอกากฺษรํ พฺรหฺม
วฺยาหรนฺ มามฺ อนุสฺมรนฺ
ยห์ ปฺรยาติ ตฺยชนฺ เทหํ
ส ยาติ ปรมำ คติมฺ
โอํ — การผสมอักษรโอม (โอํ-การ) , อิติ — ดังนั้น, เอก-อกฺษรมฺ — หนึ่งพยางค์, พฺรหฺม — สมบูรณ์, วฺยาหรนฺ — เปล่งเสียง, มามฺ — ข้า (กฺฤษฺณ) , อนุสฺมรนฺ — ระลึกถึง, ยห์ — ผู้ใดซึ่ง, ปฺรยาติ — จาก, ตฺยชนฺ — ออกจาก, เทหมฺ — ร่างนี้, สห์ — เขา, ยาติ — บรรลุ, ปรมามฺ — สูงสุด, คติมฺ — จุดหมายปลายทาง

คำแปล

หลังจากสถิตในการปฏิบัติโยคะนี้และเปล่งเสียงอันศักดิ์สิทธิ์ โอํ ซึ่งเป็นการผสมอักษรที่สูงสุด หากเขาคิดถึงบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า และออกจากร่างนี้ไป แน่นอนว่าจะบรรลุถึงดาวเคราะห์ทิพย์

คำอธิบาย

ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน ที่นี้ว่าคำ โอํ, พฺรหฺมนฺ และองค์ศฺรี กฺฤษฺณไม่แตกต่างกัน เสียงที่ไร้รูปลักษณ์ขององค์กฺฤษฺณ คือ โอํ แต่เสียง หเร กฺฤษฺณ บรรจุโอมอยู่ด้วย การสวดภาวนาบทมนต์ หเร กฺฤษฺณ ได้แนะนำไว้อย่างชัดเจนสำหรับยุคนี้ ดังนั้นหากผู้ใดออกจากร่างนี้ในบั้นปลายชีวิตและสวดภาวนา หเร กฺฤษฺณ หเร กฺฤษฺณ กฺฤษฺณ กฺฤษฺณ หเร หเร / หเร ราม หเร ราม ราม ราม หเร หเร แน่นอนว่าจะบรรลุถึงหนึ่งในดาวเคราะห์ทิพย์ตามระดับที่ผู้นั้นปฏิบัติ สาวกขององค์กฺฤษฺณจะเข้าไปในดาวเคราะห์ กฺฤษฺณ โคโลก วฺฤนฺทาวน สำหรับผู้เชื่อในรูปลักษณ์มีดาวเคราะห์อื่นๆอีกมากมายเช่นเดียวกันเรียกว่าดาวเคราะห์ ไวกุณฺฐ ในท้องฟ้าทิพย์ ขณะที่ผู้ไม่เชื่อในรูปลักษณ์จะคงอยู่ใน พฺรหฺม-โชฺยติรฺ