ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควานฺ

โศลก 25

dhūmo rātris tathā kṛṣṇaḥ
ṣaṇ-māsā dakṣiṇāyanam
tatra cāndramasaṁ jyotir
yogī prāpya nivartate
ธูโม ราตฺริสฺ ตถา กฺฤษฺณห์
ษณฺ-มาสา ทกฺษิณายนมฺ
ตตฺร จานฺทฺรมสํ โชฺยติรฺ
โยคี ปฺราปฺย นิวรฺตเต
ธูมห์ — ควัน, ราตฺริห์ — กลางคืน, ตถา — เช่นกัน, กฺฤษฺณห์ — ปักษ์ของเดือนมืด, ษฏฺ-มาสาห์ — หกเดือน, ทกฺษิณ-อยนมฺ — เมื่อดวงอาทิตย์ผ่านไปทางทิศใต้, ตตฺร — ที่นั่น, จานฺทฺรมสมฺ — ดวงจันทร์, โชฺยติห์ — แสง, โยคี — โยคี, ปฺราปฺย — ได้รับ, นิวรฺตเต — กลับมา

คำแปล

โยคีผู้จากโลกนี้ไปในเวลากลางคืนระหว่างที่มีควัน ในปักษ์ข้างแรมหรือในหกเดือนที่ดวงอาทิตย์ผ่านไปทางทิศใต้โคจรไปทางดวงจันทร์จะต้องกลับมาอีก

คำอธิบาย

ในภาคสามของ ศฺรีมทฺ-ภาควตมฺ กปิล มุนิ ทรงกล่าวถึงผู้ที่มีความชำนาญในกิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุ และวิธีการบูชาต่างๆในโลกเพื่อบรรลุถึงดวงจันทร์หลังจากตายไป วิญญาณผู้เจริญเหล่านี้อยู่ที่ดวงจันทร์ประมาณ 10,000 ปี (จากการคำนวณของเทวดา) และมีชีวิตอยู่กับความสุขด้วยการดื่ม โสม-รส ในที่สุดพวกเขาจะกลับมาในโลกนี้อีก เช่นนี้หมายความว่าบนดวงจันทร์มีสิ่งมีชีวิตระดับที่สูงกว่า ถึงแม้ไม่อาจสำเหนียกได้ด้วยประสาทสัมผัสที่หยาบ