ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ แปด
การบรรลุถึงองค์ภควานฺ
โศลก 7
tasmāt sarveṣu kāleṣu
mām anusmara yudhya ca
mayy arpita-mano-buddhir
mām evaiṣyasy asaṁśayaḥ
mām anusmara yudhya ca
mayy arpita-mano-buddhir
mām evaiṣyasy asaṁśayaḥ
ตสฺมาตฺ สเรฺวษุ กาเลษุ
มามฺ อนุสฺมร ยุธฺย จ
มยฺยฺ อรฺปิต-มโน-พุทฺธิรฺ
มามฺ เอไวษฺยสฺยฺ อสํศยห์
มามฺ อนุสฺมร ยุธฺย จ
มยฺยฺ อรฺปิต-มโน-พุทฺธิรฺ
มามฺ เอไวษฺยสฺยฺ อสํศยห์
ตสฺมาตฺ — ดังนั้น, สเรฺวษุ — ตลอด, กาเลษุ — เวลา, มามฺ — ข้า, อนุสฺมร — ระลึกถึงเรื่อยๆ, ยุธฺย — ต่อสู้, จ — เช่นกัน, มยิ — แด่ข้า, อรฺปิต — ศิโรราบ, มนห์ — จิตใจ, พุทฺธิห์ — ปัญญา, มามฺ — แด่ข้า, เอว — แน่นอน, เอษฺยสิ — เธอจะได้รับ, อสํศยห์ — เหนือความสงสัย
คำแปล
ฉะนั้น
คำอธิบาย
คำสั่งสอนที่ให้แก่ อรฺชุน นี้มีความสำคัญมากสำหรับมวลมนุษย์ที่ปฏิบัติอยู่ในกิจกรรมทางวัตถุ องค์ภควานฺมิได้ตรัสว่าควรยกเลิกหน้าที่หรือการปฏิบัติที่กำหนดไว้สำหรับเรา เรายังคงปฏิบัติหน้าที่ต่อไปแต่ในขณะเดียวกันระลึกถึงองค์กฺฤษฺณด้วยการสวดภาวนา หเร กฺฤษฺณ เช่นนี้จะทำให้เราเป็นอิสระจากมลทินทางวัตถุ และทำให้จิตใจและปัญญาของเราอยู่กับองค์กฺฤษฺณ จากการสวดภาวนาพระนามต่างๆขององค์กฺฤษฺณเราจะถูกย้ายไปยังดาวเคราะห์สูงสุด กฺฤษฺณโลก โดยไม่ต้องสงสัย