ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควานฺ

โศลก 7

tasmāt sarveṣu kāleṣu
mām anusmara yudhya ca
mayy arpita-mano-buddhir
mām evaiṣyasy asaṁśayaḥ
ตสฺมาตฺ สเรฺวษุ กาเลษุ
มามฺ อนุสฺมร ยุธฺย จ
มยฺยฺ อรฺปิต-มโน-พุทฺธิรฺ
มามฺ เอไวษฺยสฺยฺ อสํศยห์
ตสฺมาตฺ — ดังนั้น, สเรฺวษุ — ตลอด, กาเลษุ — เวลา, มามฺ — ข้า, อนุสฺมร — ระลึกถึงเรื่อยๆ, ยุธฺย — ต่อสู้, — เช่นกัน, มยิ — แด่ข้า, อรฺปิต — ศิโรราบ, มนห์ — จิตใจ, พุทฺธิห์ — ปัญญา, มามฺ — แด่ข้า, เอว — แน่นอน, เอษฺยสิ — เธอจะได้รับ, อสํศยห์ — เหนือความสงสัย

คำแปล

ฉะนั้น โอ้ อรฺชุน เธอควรระลึกถึงข้าในรูปลักษณ์องค์กฺฤษฺณอยู่เสมอ และในขณะเดียวกันก็ปฏิบัติหน้าที่ในการต่อสู้ที่ได้กำหนดไว้โดยอุทิศกิจกรรมต่างๆของเธอแด่ข้า จิตใจและปัญญาตั้งมั่นอยู่ที่ข้า เธอจะบรรลุถึงข้าโดยไม่ต้องสงสัย

คำอธิบาย

คำสั่งสอนที่ให้แก่ อรฺชุน นี้มีความสำคัญมากสำหรับมวลมนุษย์ที่ปฏิบัติอยู่ในกิจกรรมทางวัตถุ องค์ภควานฺมิได้ตรัสว่าควรยกเลิกหน้าที่หรือการปฏิบัติที่กำหนดไว้สำหรับเรา เรายังคงปฏิบัติหน้าที่ต่อไปแต่ในขณะเดียวกันระลึกถึงองค์กฺฤษฺณด้วยการสวดภาวนา หเร กฺฤษฺณ เช่นนี้จะทำให้เราเป็นอิสระจากมลทินทางวัตถุ และทำให้จิตใจและปัญญาของเราอยู่กับองค์กฺฤษฺณ จากการสวดภาวนาพระนามต่างๆขององค์กฺฤษฺณเราจะถูกย้ายไปยังดาวเคราะห์สูงสุด กฺฤษฺณโลก โดยไม่ต้องสงสัย