ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เก้า

ความรู้ที่ลับสุดยอด

โศลก 21

te taṁ bhuktvā svarga-lokaṁ viśālaṁ
kṣīṇe puṇye martya-lokaṁ viśanti
evaṁ trayī-dharmam anuprapannā
gatāgataṁ kāma-kāmā labhante
เต ตํ ภุกฺตฺวา สฺวรฺค-โลกํ วิศาลํ
กฺษีเณ ปุเณฺย มรฺตฺย-โลกํ วิศนฺติ
เอวํ ตฺรยี-ธรฺมมฺ อนุปฺรปนฺนา
คตาคตํ กาม-กามา ลภนฺเต
เต — พวกเขา, ตมฺ — นั้น, ภุกฺตฺวา — ได้รับความสุข, สฺวรฺค-โลกมฺ — สวรรค์, วิศาลมฺ — กว้างใหญ่, กฺษีเณ — หมดลง, ปุเณฺย — ผลบุญ, มรฺตฺย-โลกมฺ — โลกแห่งความตาย, วิศนฺติ — ตกลงมา, เอวมฺ — ดังนั้น, ตฺรยี — จากพระเวททั้งสาม, ธรฺมมฺ — คำสอน, อนุปฺรปนฺนาห์ — ปฏิบัติตาม, คต-อาคตมฺ — การตายและการเกิด, กาม-กามาห์ — ปรารถนาหาความสุขทางประสาทสัมผัส, ลภนฺเต — ได้รับ

คำแปล

หลังจากได้รับความสุขทางประสาทสัมผัสบนสรวงสวรรค์มากมาย และเมื่อผลบุญหมดสิ้นลง พวกเขาจะกลับมายังโลกแห่งความตายนี้อีกครั้งหนึ่ง ดังนั้นผู้ที่แสวงหาความสุขทางประสาทสัมผัสด้วยการปฏิบัติตามหลักธรรมของพระเวททั้งสามเล่มจะได้รับแค่เพียงการเกิดและการตายซ้ำซากเท่านั้น

คำอธิบาย

ผู้ที่ได้รับการส่งเสริมไปถึงระบบดาวเคราะห์ที่สูงกว่าได้รับความสุขอยู่กับชีวิตอันยืนยาวพร้อมทั้งสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีกว่าในการหาความสุขทางประสาทสัมผัส ถึงกระนั้นก็ไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นั่นชั่วกัลปวสานแต่จะถูกส่งกลับมายังโลกนี้อีกครั้งหนึ่งเมื่อผลบุญหมดสิ้นลง ผู้ที่ไม่บรรลุถึงความรู้ที่สมบูรณ์ดังที่แสดงไว้ใน เวทานฺต-สูตฺร (ชนฺมาทฺยฺ อสฺย ยตห์) หรืออีกนัยหนึ่งผู้ที่ไม่เข้าใจว่าองค์กฺฤษฺณทรงเป็นแหล่งกำเนิดของแหล่งกำเนิดทั้งปวง ล้มเหลวในการบรรลุถึงจุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิต ดังนั้นจึงมาอยู่ภายใต้ระเบียบแบบแผนประจำที่ถูกส่งขึ้นไปยังโลกสวรรค์และตกลงมาใหม่ เหมือนกับนั่งอยู่บนชิงช้าสวรรค์ที่บางครั้งขึ้นและบางครั้งลง คำอธิบายคือแทนที่จะเจริญขึ้นไปถึงโลกทิพย์ซึ่งไม่ต้องกลับมาอีกก็ได้แต่เพียงหมุนเวียนอยู่ในวัฏจักรแห่งการเกิดและการตายในระบบดาวเคราะห์ที่สูงกว่าและต่ำกว่าเท่านั้น เราควรไปให้ถึงโลกทิพย์และรื่นเริงกับชีวิตอมตะ เปี่ยมไปด้วยความปลื้มปีติสุขและความรู้ และไม่ต้องกลับมาโลกวัตถุนี้ที่เต็มไปด้วยความทุกข์อีกต่อไป