ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เก้า

ความรู้ที่ลับสุดยอด

โศลก 33

kiṁ punar brāhmaṇāḥ puṇyā
bhaktā rājarṣayas tathā
anityam asukhaṁ lokam
imaṁ prāpya bhajasva mām
กึ ปุนรฺ พฺราหฺมณาห์ ปุณฺยา
ภกฺตา ราชรฺษยสฺ ตถา
อนิตฺยมฺ อสุขํ โลกมฺ
อิมํ ปฺราปฺย ภชสฺว มามฺ
กิมฺ — เท่าไร, ปุนห์ — อีกครั้งหนึ่ง, พฺราหฺมณาห์ — พฺราหฺมณ, ปุณฺยาห์ — บุญ, ภกฺตาห์ — เหล่าสาวก, ราช-ฤษยห์ — กษัตริย์ผู้ทรงธรรม, ตถา — เช่นกัน, อนิตฺยมฺ — ชั่วคราว, อสุขมฺ — เต็มไปด้วยความทุกข์, โลกมฺ — โลก, อิมมฺ — นี้, ปฺราปฺย — ได้รับ, ภชสฺว — ปฏิบัติในการรับใช้ด้วยความรัก, มามฺ — แด่ข้า

คำแปล

แล้วจะเป็นเช่นนี้อีกมากเพียงใด สำหรับ พฺราหฺมณ ผู้มีบุญ เหล่าสาวก และกษัตริย์ผู้ทรงธรรม ฉะนั้นเมื่อมาอยู่ในโลกแห่งความทุกข์ที่ไม่ถาวรนี้จงปฏิบัติรับใช้ข้าด้วยความรัก

คำอธิบาย

ในโลกนี้มีการแบ่งชั้นสำหรับผู้คนแต่ในที่สุดโลกนี้ไม่ใช่สถานที่ที่มีความสุขสำหรับผู้ใด ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน ณ ที่นี้ว่า อนิตฺยมฺ อสุขํ โลกมฺ โลกนี้ไม่ถาวรเต็มไปด้วยความทุกข์ และไม่ใช่ที่อยู่อาศัยของสุภาพบุรุษผู้มีสติสัมปชัญญะที่ดี บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงประกาศว่าโลกนี้ไม่ถาวรและเต็มไปด้วยความทุกข์ นักปราชญ์บางท่านโดยเฉพาะนักปราชญ์ มายาวาที กล่าวว่าโลกนี้ไม่จริง แต่เราสามารถเข้าใจได้จาก ภควัท-คีตา ว่าโลกนี้มิใช่ว่าไม่จริงแต่ไม่ถาวร มีข้อแตกต่างระหว่างความไม่ถาวรและความไม่จริง โลกนี้ไม่ถาวรแต่มีอีกโลกหนึ่งที่ถาวร โลกนี้มีความทุกข์แต่มีอีกโลกหนึ่งเป็นอมตะและมีความปลื้มปีติสุข

อรฺชุน ประสูติในราชวงศ์ กฺษตฺริย ผู้ทรงธรรม องค์ภควานฺตรัสต่อ อรฺชุน เช่นกันว่า “จงรับเอาการอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อข้าไปปฏิบัติและกลับคืนสู่องค์ภควานฺคืนสู่เหย้าโดยเร็ว” ไม่มีผู้ใดควรจมปรักอยู่ในโลกที่ไม่ถาวรนี้ซึ่งเต็มไปด้วยความทุกข์ ตามความเป็นจริงทุกคนควรซบตนเองอยู่ที่พระอุระ (หน้าอก) ของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าเพื่อที่จะได้มีความสุขนิรันดร การอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อองค์ภควานฺเป็นวิถีทางเดียวเท่านั้นที่ปัญหาทั้งหมดของชนทุกชั้นสามารถได้รับการแก้ไข ดังนั้นทุกคนควรรับเอากฺฤษฺณจิตสำนึกมาปฏิบัติและทำให้ชีวิตของตนสมบูรณ์